Las Kolanowski

Las Kolanowski, od czasów austriackich nazywany też Lasem Skarbowym, położony jest na wzniesieniu południowo-zachodnich obrzeży Bochni. Z jego skraju są interesujące, rozległe widoki na miasto z dominującymi sylwetkami kościołów św. Pawła i Mikołaja oraz wzgórzem Uzbornia. Przez leśny kompleks o powierzchni 420 ha przepływa znany wszystkim bochnianom potok Babica.
W drzewostanie Lasu Kolanowskiego dominują: dąb szypułkowy, sosna zwyczajna, jodła pospolita, buk zwyczajny a także modrzew, brzoza, olcha, jesion, grab, świerk, klon, topola, lipa i wierzba. Zasługą prof. Edwarda Chodzickiego (okres międzywojenny) są nasadzenia w celach badawczych gatunków obcego pochodzenia, m.in. korkowca amurskiego, którego kora istotnie przypomina do złudzenia miękki korek.
Początkowo większość obecnego lasu należała do benedyktynów z Tyńca, właścicieli Kolanowa, Łapczycy i Pogwizdowa. Po I rozbiorze Austriacy włączyli las do CK Dóbr Kameralnych w Niepołomicach jako rewir Kolanów o powierzchni 655 morgów (nieco więcej niż 1 ha). Przed I wojną światową na południowo-wschodnim krańcu Lasu Kolanowskiego założono istniejącą do dziś strzelnicę wojskową. Na początku II wojny w lesie toczyły się walki Niemców z wojskami polskimi. Do naszych czasów zachowały się także budowane przez wojska niemieckie od strony Łapczycy betonowe schrony. We wszystkie ciekawsze miejsca podprowadzają dość liczne szlaki turystyczne oraz ścieżka dydaktyczna.