Czarny Staw pod Rysami

Czarny Staw pod Rysami jest trzecim, co do wielkości oraz drugim, co do głębokości, jeziorem tatrzańskim. Jego wymiary wynoszą 578 x 444 m, zaś głębokość osiąga 76,4 m. Położony jest w górnej części Doliny Rybiego Potoku, u stóp Żabiego, Rysów (2499 m n.p.m.) i Czarnego Mięguszowieckiego Szczytu (2410 m n.p.m.). Żelazny krzyż znajdujący się na północno-zachodnim brzegu stawu, zaprojektował Wojciech Kułach, twórca drewnianych ołtarzy w tzw. Starym Kościele przy ul. Kościeliskiej w Zakopanem. Krzyż odlano z tatrzańskiego żelaza w Kuźnicach i postawiono w 1836 r.
Czarny Staw pod Rysami jest jeziorem polodowcowym. Jeziora polodowcowe powstały około 8–9 tys. lat temu, gdy granica wiecznego śniegu przesunęła się na tyle, że lodowce stopniały, a woda z topniejącego lodu wypełniła dna kotłów.
W przeszłości podejmowano próby zarybienia jeziora, ale zakończyły się one niepowodzeniem. Nazwa stawu pochodzi od jego ciemnogranatowej barwy, której nadają wodzie żyjące w nim sinice Pleurocapsa polonica oraz Pleurocapsa minor. Dawniej Czarny Staw nazywano też Morskim Okiem, natomiast dzisiejsze Morskie Oko określane było Rybim Stawem.
W wodach wyżej położonych stawów tatrzańskich żyje niewielki jamochłon stułbia purpurowa. Występuje w Dolinie Pięciu Stawów Polskich, Czarnym Stawie Gąsienicowym oraz szczególnie obficie w Czarnym Stawie pod Rysami. Ciało stułbi tworzy kształt niewielkiej, osiągającej 5 mm rureczki, która przytwierdzona jest jednym końcem do kamieni. Z drugiej strony znajduje się otwór gębowy, opatrzony niewielkimi czułkami, którymi łapie niewielkie organizmy. W Polsce poza Tatrami stułbie purpurowe można również obserwować pod Śnieżką w Sudetach.
Latem 1905 r. przy Czarnym Stawie pod Rysami stanęła drewniana altana, wybudowana dzięki staraniom Towarzystwa Tatrzańskiego. Jeszcze w tym samym roku zniszczyli ją odwiedzający to miejsce turyści.