Wisielakówka

Dość rozczłonkowana i częściowo zarastająca polana Wisielakówka położona jest na grzbiecie na południe od Turbacza (1310 m n.p.m.) w stronę Bukowiny Waksmundzkiej (1105 m n.p.m.), poniżej miejsca, w którym na południowy-zachód odchodzi ramię w kierunku Bukowiny Miejskiej (1143 m n.p.m.). Od południa Wisielakówka łączy się z Polaną Świderową. Nazwa Wisielakówka wynika z faktu, że dawniej na polanie tej grzebano samobójców (zwłoki wisielców porzucano bez pochówku na granicach wsi).
W południowej części polany Wisielakówka stało w okresie międzywojennym pierwsze w rejonie Turbacza schronisko. Wybudowano je w 1925 r. według projektu Karola Stryjeńskiego, a następnie w latach 1929–31 rozbudowywano tak, że docelowo mieściło ponad 60 osób. Ze stylowego poddasza roztaczał się ładny widok na Tatry. W 1927 r. z okazji jubileuszu piewcy Gorców – Władysława Orkana, nadano schronisku jego imię. W 1933 r. schronisko spłonęło podpalone prawdopodobnie przez złodziei leśnych. Obiektu już nie odbudowano. Wkrótce rozpoczęto budowę schroniska pod Turbaczem w obecnym miejscu, na polanie Wolnica.