Schronisko Górskie PTTK im. Władysława Orkana na Turbaczu

Obecne schronisko PTTK pod Turbaczem, jedno z największych w całych Beskidach, położone jest na skraju Polany Wolnica (będącej zachodnią częścią rozległej Hali Długiej) bezpośrednio na wschód od kopuły szczytowej Turbacza, na wysokości ok. 1283 m n.p.m.. Zbiegają się tu prawie wszystkie ważniejsze trasy turystyczne przecinające Gorce.
Budowę pierwszego schroniska w tym miejscu rozpoczęto w 1934 r., w rok po tym jak spłonęło pierwsze schronisko w rejonie Turbacza, na polanie Wisielakówka (na grzbiecie odchodzącym na południe od szczytu). Budowa, wg projektu inż. Wimmera, trwała kilka lat i przerwała ją II wojna światowa. W czasie okupacji schronisko było jednak czynne i oprócz goszczenia nielicznych turystów pełniło przede wszystkim rolę bazy kontaktowej na szlaku kurierów polskiego ruchu oporu, a nieraz i schronienia dla licznie działających w Gorcach oddziałów partyzanckich. Od 1943 r. Niemcy obsadzili schronisko, a w listopadzie w czasie walk z partyzantami zostało ono doszczętnie zniszczone. Budowę trzeciego schroniska pod Turbaczem (drugiego w tym miejscu) rozpoczęło PTTK (przy znacznej subwencji państwa) w 1953 r., wg projektu Anny Górskiej. Ostateczne oddanie obiektu nastąpiło dopiero 22 lipca 1958 r. i nadano mu imię Władysława Orkana.
Jest to duży kamienny budynek o dwóch prostopadłych skrzydłach, z arkadowym wejściem od strony południowej, przykryty strzelistym gontowym dachem z mansardami. Obecnie schronisko ma 110 miejsc noclegowych w salach 2-, 3-, 4-, 6-, 10-, a nawet 16-osobowych, a także apartament. Do dyspozycji turystów jest obszerna jadalnia (na piętrze) i kuchnia serwująca gorące posiłki obiadowe. Obok w narożnym pomieszczeniu urządzono niewielką świetlicę. Na parterze, zaraz w lewo od wejścia, znajduje się niewielka kawiarenka, w której oprócz napoi i słodyczy można kupić mapy, przewodniki foldery i widokówki. Przez cały rok w schronisku dyżuruje ratownik GOPR dysponujący łącznością radiową z innymi posterunkami. Na skraju Polany Wolnica, na północ od schroniska stoi pokaźny maszt telefonii komórkowej.
Z tarasu przed schroniskiem roztacza się widok na południe, na Tatry, Podhale, polski Spisz i Pieniny, oraz na wschód, na Halę Długą, Kiczorę, Gorc, Kudłoń za doliną Kamienicy i w oddali Mogielicę w Beskidzie Wyspowym. Przed schroniskiem ze szlakiem czerwonym (Główny Szlak Beskidzki) krzyżują się: żółty – z Nowego Targu na przełęcz Przysłop i przez Mogielicę do Tymbarku, niebieski – z Łopusznej do Koninek i zielony – z Kowańca do Niedźwiedzia przez Turbaczyk. W pobliżu schroniska (na zachód, przy szlaku czerwonym w stronę szczytu) w niewielkim, stylowym budynku znajduje się Ośrodek Kultury Turystyki Górskiej PTTK (otwarty w 1980 r.). Mieszcząca się w dwóch salkach ekspozycja poświęcona jest głównie dziejom schronisk gorczańskich, historii Oddziału PTT „Gorce” a także patronowi schroniska – Władysławowi Orkanowi.