Bacówka PTTK nad Wierchomlą

Pełna nazwa bacówki nad Wierchomlą brzmi: Bacówka PTTK Nad Wierchomlą im. Stanisława Nowaka. Wcześniej w świadomości turystów funkcjonowały też niezbyt trafne określenia: „bacówka pod Runkiem” bądź „bacówka pod Pustą Wielką”. Bacówka położona jest na wysokości 890 m n.p.m., na pokrytym w większości halami odcinku grzbietu, właśnie pomiędzy Pustą Wielką (1061 m n.p.m.) a Runkiem (1080 m n.p.m.), ponad Wierchomlą Małą. Schronisko powstało w 1978 r., jako kolejny obiekt w sieci bacówek turystyki kwalifikowanej PTTK. Architektonicznie różni się jednak od pozostałych, gdyż nie zostało wybudowane wg standardowego projektu. Jest to zaadaptowany budynek starego spichlerza z niedalekiej wsi Złockie, który staraniem krynickich działaczy PTTK (m.in. Stanisława Nowaka) został z końcem lat sześćdziesiątych zakupiony i w częściach przetransportowany właśnie tutaj. Po przebudowie i modernizacji (ostatnio w ramach współfinansowanego przez Unię Europejską projektu „Zielone schroniska w Paśmie Beskidów-Gorców-Pienin”) służy licznie odwiedzającym go turystom. Drewniany budynek bacówki posiada obszerną salą kominkową, widokową werandę i pokoje noclegowe na piętrze. Obok niego stoi tzw. fiński domek z dwoma segmentami noclegowymi (każdy przeznaczony jest dla 4–6 osób). Łącznie schronisko dysponuje 40 miejscami noclegowymi w pokojach 2-, 3- i 4-osobowych oraz wolnostojącą sauną fińską, narciarnią, suszarnią, punktem narzędziowym do prostych napraw rowerów, kuchnią turystyczną, garażem dla rowerów i wypożyczalnią rakiet śnieżnych.
Spod schroniska i z werandy jest wspaniały widok za zachód, poprzez dolinę Wierchomlanki na grzbiet Parchowatki (1004 m n.p.m.) po prawej i Pustą Wielką (1061 m n.p.m.) po lewej, a w oddali za Popradem na Lubowlańską Wierzchowinę (na Słowacji) i Pasmo Radziejowej z najwyższymi szczytami.
W pobliżu bacówki nad Wierchomlą, na północnym zboczu krótkiego, bocznego grzbietu Lembarczka (917 m n.p.m.), rozdzielającego dolinę Potaszni i źródłową część doliny Wierchomli Małej (od południa), niespełna 3 km na zachód od szczytu Runka (1080 m n.p.m.) położony jest rezerwat Lembarczek. Został on utworzony w 1985 r. Ma powierzchnię 47,16 ha, a ochronie podlega naturalny las jodłowo-bukowy (tzw. buczyna karpacka) urozmaicony stanowiskami jawora. Teren ma charakter dziki, pierwotny. Stromo opadający do doliny Potaszni stok przecinają głębokie jary bocznych potoków. W górnej części rezerwatu występują też dość rozległe stanowiska paproci.