Schronisko górskie PTTK na Hali Ornak

Budowę schroniska na Małej Polance Ornaczańskiej w górnej części Doliny Kościeliskiej rozpoczęto w 1947 r. Budynek został oddany dla turystów dwa lata później i nadano mu imię Bronisława Czecha. W 1973 r. zmieniono patrona i od tej pory nosi ono imię Walerego Goetla. Na początku XXI w. schronisko przeszło generalny remont, którego celem było zminimalizowanie negatywnego wpływu na otaczające je środowisko. Obecnie schronisko górskie PTTK im. Walerego Goetla na Hali Ornak oferuje turystom 63 miejsc noclegowych.
Pierwszym schroniskiem w górnej części Doliny Kościeliskiej był obiekt w Dolinie Pysznej. W 1909 r. Sekcja Narciarska Towarzystwa Tatrzańskiego wydzierżawiła od hr. Władysława Zamoyskiego niewielki szałas, który zaadaptowano na schronisko. Początkowo budynek nie posiadał stałego gospodarza, a jego wyposażenie było systematycznie kradzione. Mimo to obiekt cieszył się dużą popularnością wśród narciarzy, dla których stanowił doskonałą bazę wypadową. W latach dwudziestych schronisko było sukcesywnie rozbudowywane. W 1933 r. jego dzierżawcą został Stanisław Karpiel, a od 1937 r. znany zakopiański narciarz – Stanisław Marusarz. W czasie drugiej wojny światowej miejsce to stanowiło ważny punkt przerzutowy na Węgry. W styczniu 1945 r. żołnierze niemieccy, chcąc zaszkodzić stacjonującym w górach partyzantom, ostrzelali budynek pociskami artyleryjskimi, co doprowadziło do jego zniszczenia. Po wojnie cały teren Doliny Pysznej objęto ścisłym rezerwatem. Dzieje schroniska i początków narciarstwa w Tatrach uwiecznili w swojej książce pt. „W stronę Pysznej” Wanda Gentil-Tippenhauer Widigierowa i Stanisław Zieliński.