English
Deutsch
Slovenský
Dzwonnica przy kościele św. Katarzyny w Tenczynku zbudowana została przed 1748 r. Jest to budowla wolno stojąca, o konstrukcji słupowo-ramowej, trzykondygnacyjna, zbudowana na kamiennej podmurówce, wzniesiona na planie prostokąta. Drugą kondygnację tworzy pozorna izbica, nad nią znajduje się węższe pięterko dzwonowe pokryte blaszanym dachem. Dzwonnica znajduje się po północno-zachodniej stronie murowanego kościoła barokowego św. Katarzyny z lat 1728– 42 (wewnątrz świątyni zobaczyć można m.in. ołtarze regencyjne z XVIII w.).
Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Tenczynku istniał już prawdopodobnie po założeniu wsi, czyli jeszcze przed 1335 r. Pierwszy opis drewnianego, gotyckiego kościoła pojawił się po wizytacji biskupa krakowskiego kardynała Jerzego Radziwiłła w 1598 r. Drewniana świątynia przetrwała do pierwszej połowy XVIII w. Nowy murowany kościół budowano etapami w latach 1728–1742. W 1783 r. do kościoła przeniesiono z likwidowanej kaplicy tęczyńskiego zamku doczesne szczątki Jana Tęczyńskiego (zmarł w 1637 r.). Po kradzieży kościół przebudowano i rozbudowano. Powstały wówczas arkadowe przedsionki (1881 r.), nowa zakrystia i kaplica. Kolejne zmiany wystroju kościoła nastąpiły w drugiej połowie XX w. Wewnątrz świątyni na uwagę zasługuje ołtarz główny, w którym umieszczona jest kopia obrazu Rafaela Santi Przemienienie Pańskie przywieziona z Rzymu w 1723 r. Obraz przysłaniany jest drugim wizerunkiem Serce Pana Jezusa namalowanym przez Wojciecha Eljasza Radzikowskiego. W ołtarzach bocznych w regencyjnym stylu umieszczone są obrazy Matki Bożej z Dzieciątkiem (strona północna) oraz Katarzyny Aleksandryjskiej patronki kościoła (od strony południowej). Wnętrze kościoła zdobią witraże w oknach nawy zaprojektowane w latach siedemdziesiątych XX w. przez Adama Stalony-Dobrzańskiego (1904–1985) doc. Wydziału Malarstwa ASP w Krakowie. Nowa Polichromia wykonana przez artystów malarzy pod kierunkiem Jacka Żubrowskiego została poświęcona przez kardynała Franciszka Macharskiego 6 sierpnia 1998 r.
Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Tenczynku istniał już prawdopodobnie po założeniu wsi, czyli jeszcze przed 1335 r. Pierwszy opis drewnianego, gotyckiego kościoła pojawił się po wizytacji biskupa krakowskiego kardynała Jerzego Radziwiłła w 1598 r. Drewniana świątynia przetrwała do pierwszej połowy XVIII w. Nowy murowany kościół budowano etapami w latach 1728–1742. W 1783 r. do kościoła przeniesiono z likwidowanej kaplicy tęczyńskiego zamku doczesne szczątki Jana Tęczyńskiego (zmarł w 1637 r.). Po kradzieży kościół przebudowano i rozbudowano. Powstały wówczas arkadowe przedsionki (1881 r.), nowa zakrystia i kaplica. Kolejne zmiany wystroju kościoła nastąpiły w drugiej połowie XX w. Wewnątrz świątyni na uwagę zasługuje ołtarz główny, w którym umieszczona jest kopia obrazu Rafaela Santi Przemienienie Pańskie przywieziona z Rzymu w 1723 r. Obraz przysłaniany jest drugim wizerunkiem Serce Pana Jezusa namalowanym przez Wojciecha Eljasza Radzikowskiego. W ołtarzach bocznych w regencyjnym stylu umieszczone są obrazy Matki Bożej z Dzieciątkiem (strona północna) oraz Katarzyny Aleksandryjskiej patronki kościoła (od strony południowej). Wnętrze kościoła zdobią witraże w oknach nawy zaprojektowane w latach siedemdziesiątych XX w. przez Adama Stalony-Dobrzańskiego (1904–1985) doc. Wydziału Malarstwa ASP w Krakowie. Nowa Polichromia wykonana przez artystów malarzy pod kierunkiem Jacka Żubrowskiego została poświęcona przez kardynała Franciszka Macharskiego 6 sierpnia 1998 r.
