Helena jest jednym z sądeckich osiedli. Położona jest na skraju miasta, po lewej stronie Dunajca. Na terenie osiedla znajduje się drewniany kościół św. Heleny. Kościół stoi pośrodku cmentarza. Pierwotna świątynia została zniszczona w czasie potopu szwedzkiego, obecną zbudowano w 1686 r. nakładem ksieni starosądeckich klarysek Heleny Marchockiej. Poświadcza to napis na belce tęczowej. Kościół jest orientowany, konstrukcji zrębowej, szalowany, z dwoma wieżyczkami na dachu. Wyposażenie pochodzi przeważnie z okresu budowy. Barokowy ołtarz główny zawiera w sobie kilka interesujących malowideł. Możemy tutaj zaobserwować obraz Matki Bożej Pocieszenia z XVIII w., siedemnastowieczne przedstawienia św. Heleny, św. Klary i Zwiastowania oraz najstarsze renesansowe malowidła na desce przedstawiające Ukrzyżowanie i Zmartwychwstanie Chrystusa z około 1580 r. W predelli ołtarza znajdują się siedemnastowieczne sceny ze starosądeckimi klaryskami – zapewne jest to wpływ dobrodziejki kościoła. Elementy wystroju nawy również pochodzą z XVII lub XVIII w. Interesująca jest Pieta z św. Anną, św. Heleną oraz klęczącą rodziną fundatora z 1707 r.