Wysowa-Zdrój

Wysowa-Zdrój, wieś uzdrowiskowa w gminie Uście Gorlickie, znana jest z leczniczych wód mineralnych. Uzdrowisko Wysowa-Zdrój leży w j dolinie rzeki Ropy na wysokości około 550 m n.p.m. Początki osadnictwa sięgają tu XIV w., kiedy okoliczne ziemie stały się własnością rodu Gładyszów. Wody mineralne zaczęto wykorzystywać pod koniec XVIII w. Pierwsze łazienki zbudowano w 1808 r., a dom zdrojowy w 1814 r. Zabudowa uzdrowiskowa, zniszczona w I wojnie światowej (w okolicach toczyły się ciężkie walki i przechodził front), odbudowana została w latach międzywojennych. Działalność uzdrowiska przerwała II wojna, a po wysiedleniach w 1945 i 1947 r. okolice opustoszały. Od lat sześćdziesiątych XX w. w Wysowej zaczęły powstawać ośrodki wypoczynkowe, rozlewnia wód mineralnych, potem pensjonaty, sanatoria, gospodarstwa agroturystyczne, kwatery prywatne.
W Wysowej znajduje się dziewiętnastowieczny Park Zdrojowy o kompozycji eklektycznej, z elementami geometrycznymi i krajobrazowymi. Obecnie Wysowa-Zdrój dysponuje 14 ujęciami wód mineralnych. Są to szczawy wodorowo-węglanowo-chlorkowo-sodowe oraz węglanowo-sodowo-wapienne. Produkuje się tu cenioną wodę mineralną „Wysowiankę”. W uzdrowisku leczone są choroby układu oddechowego, pokarmowego i moczowego.
W Wysowej-Zdroju znajdują się także: drewniany kościół Najświętszej Marii Panny Wniebowziętej z lat 1936–1938, drewniana cerkiew greckokatolicka św. Michała Archanioła (obecnie cerkiew prawosławna) z 1779 r. drewniany Stary Dom Zdrojowy z początku XX w., drewniana pijalnia wód z 2006 r., ujęcia wód mineralnych „Franciszek”, „Józef I”, „Józef II”, „Henryk” i „Słone” oraz Park Wodny Wysowa-Zdrój (otwarty w 2012 r.).