Nowodworze

Najstarsza wzmianka o wsi pochodzi z dokumentu sprzedaży z 1392 r., gdzie widnieje pod starosłowiańską nazwą Przewrocze. Jednak początków osadnictwa w tej miejscowości można szukać dużo wcześniej, czego dowodzą znaleziska archeologiczne. W sąsiedniej Radlnej badacze z PAN odnaleźli wióry krzemienne będące pozostałością po ludności pochodzenia południowego z cyklu kultur wstęgowych, prowadzącej osiadły tryb życia i utrzymującej się w dużym stopniu z gospodarki rolniczo-hodowlanej z okresu 4500 lat p.n.e. W centrum Nowodworza znajduje się stanowisko archeologiczne osady kultury przeworskiej z okresu rzymskiego.
Pierwszym znanym właścicielem był ród Gryfitów osiadły nad rzeką Białą. Następnie, po wykupie przez Tarnowskich, wieś Przewrocze przemianowana została na Nowy Dwór. W XVIII w. znajdował się tu dwór, kaplica, folwark i karczma. W 1876 r. przez pola należące do wsi przeprowadzono linię kolejową Tarnów – Leluchów. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich z 1886 r. przy haśle „Nowodwórze” informuje, że we wsi znajduje się kasa pożyczkowa i dom zakonny, a większość terenu jest w posiadaniu księcia Sanguszko. W czasach zaborów, w pobliżu linii kolejowej powstała tzw. Prochownia – jednostka wojskowa z poligonem.
W Nadworzu znajduje się Dom Pomocy Społecznej otoczony zabytkowym poaustriackim parkiem, kaplica wraz z ochronką Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Starowiejskich, drewniane czworaki i zabytkowy budynek dawnej stajni dworskiej Sanguszków.