Północny stok Kotylnicznego Wierchu

Rozłożysty i gęsto zalesiony szczyt Kotylniczy Wierch (1032 m n.p.m.) we wschodniej części Pasma Jaworzyny Krynickiej, dominuje w środkowej części bocznego ramienia odchodzącego na południe od głównego grzbietu w rejonie Runka (1080 m n.p.m.) i Bukowej (1077 m n.p.m.). Grzbiet Kotylniczego Wierchu (1032 m n.p.m.) rozdziela doliny Szczawnika i jego północno-wschodniego dopływu – Szczawniczka. Przedłużeniem południowych stoków Kotylniczego Wierchu (1032 m n.p.m.) jest bezleśny, niski grzbiet opadający na południowy-wschód od wsi Szczawnik do miejsca zbiegu obu potoków. Do niedawna Kotylniczy Wierch był niedostępny turystycznie. W ostatnich latach wyznakowano gminny szlak turystyki pieszej ze Szczawnika przez Kotylniczy Wierch (1032 m n.p.m.) i Wielką Bukową (Jaworzynkę, 1104 m n.p.m.) do grzbietu z Runka (1080 m n.p.m.) na Jaworzynę Krynicką (1114 m n.p.m.), gdzie łączy się z czerwonym szlakiem (Główny Szlak Beskidzki).
Nazwa szczytu pochodzi od gwarowego słowa kotelnica, które ma dwa znaczenia: 1) kotlina lub inne obniżenie w terenie; 2) miejsce kocenia się (i zimowania) owiec. Pochodzące od tego słowa geograficzne nazwy spotyka się w wielu miejscach w Karpatach. W tym wypadku chodzi raczej o wariant drugi pochodzenia tej nazwy.