Klecza Górna położona jest w południowo-zachodniej części Pogórza Wielickiego, przy drodze nr 96 Kraków - Cieszyn, nad potokiem Kleczówka, prawym dopływem Skawy. Klecza Górna wydzieliła się z Kleczy, jako całości, w XVII w. W drugiej połowie XVIII w. stała się własnością Sławińskich herbu Leliwa. Wybitnym przedstawicielem tego rodu był Henryk Sawiński (1801-1881), który gospodarował tu od 1829 r. Założył park i zbudował dwór w formie pałacyku, krytego podwójnym dachem dwuspadowym z okazałym frontonem i zajazdem od strony północnej. Wokół pałacu rozciąga się obszerny park pałacowy, długości 1,5 km. Henryk Sławiński był zamiłowanym przyrodnikiem, który w swym majątku wprowadził postępową gospodarkę rolną i łąkową dzięki selektywnemu stosowaniu nasion traw i roślin pastewnych. W latach 1833-1834 we dworze ukrywał się późniejszy wybitny geograf i profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego Wincenty Pol, poszukiwany przez władze austriackie za udział w powstaniu listopadowym i organizacjach wyzwoleńczych. Po śmierci Henryka Sławińskiego w 1881 r. dobra przejął jego syn Przecław, który kontynuował tradycje gospodarcze ojca oraz powiększył majątek zakupując w 1902 r. na licytacji Kleczę Dolną.