Zespół parkowo-pałacowy w Bobrku

Zespół parkowo-pałacowy położony jest w północnej części wsi Bobrek. Powierzchnia parku nie uległa zmianie od czasu jego powstania i wynosi około 24 ha. Od 1925 r. park jest zabytkiem przyrody. Stanowi przykład dużego naturalistycznego parku krajobrazowego. W południowo-wschodniej jego części, znajduje się pałac i oficyna z budynkami gospodarczymi. W parku znajdują się liczne alejki, wydeptane przez mieszkańców wsi w miejscach, gdzie kiedyś biegły aleje parkowe. Rosną tu duże grupy drzew, które w połączeniu tworzą szereg wnętrz kompozycyjnych, połączonych ze sobą ciągami widokowymi. Podstawowy drzewostan stanowią okazy, które mają około 150 lat. W parku przybyły jedynie drzewa, które same się posiały. Przeważają jednak dęby szypułkowe, które pozostały po borze dębowym rosnącym tu przed laty. W parku znajdują się 43 drzewa w wieku od 100 do 400 lat, które uznane zostały za pomniki przyrody. Wiosną w parku kwitnie wiele cennych gatunków bylin: zawilec gajowy, knieć błotna i kosaciec żółty.
Pierwsze wzmianki o zamku w Bobrku, na miejscu którego powstł obecny pałac, pochodzą już z 1408 r. Zamek ten należał najprawdopodobniej do wojewody łęczyckiego Jana Ligęzy herbu Półkozic. W 1655 r. zamek w Bobrku przejął generał Wirtz, który w 1656 r. spalił zamek, opuszczając Bobrek. Następnym posiadaczem klucza bobreckego była rodzina Wielopolskich, a od 1779 r. Potuliccy. Wznieśli oni bardzo dużo zabudowań gospodarczych na terenie wsi oraz wybudowali w pierwszej połowie XIX w. nowy neoklasycystyczny pałac wraz z oficyną wśród lasu dębowego, który został zaadaptowany na park. W 1877 r. klucz bobrecki przeszedł w ręce rodziny Ogińskich herbu Oginiec (Mariia Gabriela Potulicka wyszła za mąż za księcia Michała Ogińskiego). Następnie dobra bobreckie przeszły w ręce książąt Sapiehów. Po II wojnie światowej dekret o reformie rolnej pozbawił Sapiehów majątku, a ziemie zostały porozdzielane między ludzi. Sady, które przejęła Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna, uległy dewastacji. Podobny los spotkał ogrody i wiele przepięknych drzew, które wykarczowano. W 1945 r. w pałacu i oficynie umieszczono Szkołę Specjalną, a budynki gospodarcze znalazły się pod zarządem Administracji Lasów Państwowych. Później w pałacu mieściła się szkoła podstawowa, a od 1968 r. przedszkole. Budynki gospodarcze użytkowała miejscowa Gminna Spółdzielnia (m.in. w bezpośrednim sąsiedztwie pałacu znajdowała się wędliniarnia), a sam park był pod zarządem Urzędu Miasta i Gminy w Chrzanowie. W 1979 r. zachodnia część pałacu spłonęła i od tej pory pałac popadał w ruinę. Po gruntownym remoncie oficyny pałacowej, w 1983 r. zajęła ją Spółdzielnia Pracy “JUNIOR” później zwana “REPRODEX”. W tym samym roku pałac wraz z parkiem przyznano na własność gminie Chełmek. W 2002 r. założenie pałacowo-parkowe kupił Ziyad Raoof (twórca i właściciel sieci ZR Hotele i Restauracje w zabytkach). Jednak pałac nadal nie jest remontowany.