English
Deutsch
Slovenský
W podtarnowskiej wsi Wał-Ruda w przysiółku Śmietana znajduje się rekonstrukcja domu, w którym mieszkała błogosławiona Karolina Kózka. Jest to dom-muzeum. Dom składał się ze stajni, przez którą wchodziło się do sieni i pokoju mieszkalnego, gdzie żyła cała rodzina, tzn. 13 osób. Znajdują się tu pamiątki po Karolinie.
Karolina Kózka urodziła się w Wał-Rudzie 2 sierpnia 1898 r. jako czwarte z jedenaściorga dzieci Jana Kózki i Marii z domu Borzęckiej. Pięć dni później otrzymała chrzest w kościele parafialnym w Radłowie. Jej rodzice posiadali niewielkie gospodarstwo. Pracowała wraz z nimi na roli. Wzrastała w atmosferze żywej i autentycznej wiary, która wyrażała się we wspólnej rodzinnej modlitwie wieczorem i przy posiłkach, w częstym przystępowaniu do sakramentów i uczestniczeniu we mszy św. także w dzień powszedni. Ich uboga chata była nazywana "kościółkiem". Krewni i sąsiedzi gromadzili się tam często na wspólne czytanie Pisma Świętego, żywotów świętych i religijnych czasopism. Karolina z troską opiekowała się licznym młodszym rodzeństwem. W 1906 r. rozpoczęła naukę w ludowej szkole podstawowej, którą ukończyła w 1912 r. Potem uczęszczała na naukę dopełniającą trzy razy w tygodniu. Uczyła się chętnie, była pracowita i obowiązkowa. Duży wpływ na duchowy rozwój Karoliny miał jej wuj, Franciszek Borzęcki, bardzo religijny i zaangażowany w działalność apostolską i społeczną. Siostrzenica pomagała mu w prowadzeniu świetlicy i biblioteki, do której przychodziły osoby dorosłe i młodzież. Prowadzono tam kształcące rozmowy, śpiewano pieśni religijne i patriotyczne, deklamowano utwory wieszczów. Karolina była członkiem Towarzystwa Wstrzemięźliwości oraz Apostolstwa Modlitwy i Arcybractwa Wiecznej Adoracji Najświętszego Sakramentu w swojej parafii.
Zginęła w siedemnastym roku życia 18 listopada 1914 r., na początku I wojny światowej. Carski żołnierz uprowadził ją przemocą i bestialsko zamordował, gdy broniła się pragnąc zachować dziewictwo. Po kilkunastu dniach, 4 grudnia 1914 r., w pobliskim lesie znaleziono jej zmasakrowane zwłoki. Tragedia jej śmierci nie miała świadków. Pogrzeb sprawowany w niedzielę 6 grudnia 1914 r. zgromadził ponad 3 tysiące żałobników i był wielką manifestacją patriotyczno-religijną okolicznej ludności, przekonanej, że uczestniczy w pogrzebie męczennicy. Tak rozpoczął się kult Karoliny. Pochowano ją początkowo na cmentarzu grzebalnym, ale w 1917 r. biskup Wałęga przeniósł jej ciało do grobowca przy parafialnym kościele we wsi Zabawa.
W trakcie procesu beatyfikacyjnego 6 października 1981 r. przeprowadzono ekshumację i doczesne szczątki Karoliny, złożono w sarkofagu w kruchcie kościoła w Zabawie. 10 czerwca 1987 r. w Tarnowie Jan Paweł II beatyfikował Karolinę. Uroczystym rozpoczęciem kultu bł. Karoliny było przeniesienie relikwii z przedsionka kościoła i złożenie jej w sarkofagu pod mensą głównego ołtarza jej parafialnego kościoła.
Karolina Kózka urodziła się w Wał-Rudzie 2 sierpnia 1898 r. jako czwarte z jedenaściorga dzieci Jana Kózki i Marii z domu Borzęckiej. Pięć dni później otrzymała chrzest w kościele parafialnym w Radłowie. Jej rodzice posiadali niewielkie gospodarstwo. Pracowała wraz z nimi na roli. Wzrastała w atmosferze żywej i autentycznej wiary, która wyrażała się we wspólnej rodzinnej modlitwie wieczorem i przy posiłkach, w częstym przystępowaniu do sakramentów i uczestniczeniu we mszy św. także w dzień powszedni. Ich uboga chata była nazywana "kościółkiem". Krewni i sąsiedzi gromadzili się tam często na wspólne czytanie Pisma Świętego, żywotów świętych i religijnych czasopism. Karolina z troską opiekowała się licznym młodszym rodzeństwem. W 1906 r. rozpoczęła naukę w ludowej szkole podstawowej, którą ukończyła w 1912 r. Potem uczęszczała na naukę dopełniającą trzy razy w tygodniu. Uczyła się chętnie, była pracowita i obowiązkowa. Duży wpływ na duchowy rozwój Karoliny miał jej wuj, Franciszek Borzęcki, bardzo religijny i zaangażowany w działalność apostolską i społeczną. Siostrzenica pomagała mu w prowadzeniu świetlicy i biblioteki, do której przychodziły osoby dorosłe i młodzież. Prowadzono tam kształcące rozmowy, śpiewano pieśni religijne i patriotyczne, deklamowano utwory wieszczów. Karolina była członkiem Towarzystwa Wstrzemięźliwości oraz Apostolstwa Modlitwy i Arcybractwa Wiecznej Adoracji Najświętszego Sakramentu w swojej parafii.
Zginęła w siedemnastym roku życia 18 listopada 1914 r., na początku I wojny światowej. Carski żołnierz uprowadził ją przemocą i bestialsko zamordował, gdy broniła się pragnąc zachować dziewictwo. Po kilkunastu dniach, 4 grudnia 1914 r., w pobliskim lesie znaleziono jej zmasakrowane zwłoki. Tragedia jej śmierci nie miała świadków. Pogrzeb sprawowany w niedzielę 6 grudnia 1914 r. zgromadził ponad 3 tysiące żałobników i był wielką manifestacją patriotyczno-religijną okolicznej ludności, przekonanej, że uczestniczy w pogrzebie męczennicy. Tak rozpoczął się kult Karoliny. Pochowano ją początkowo na cmentarzu grzebalnym, ale w 1917 r. biskup Wałęga przeniósł jej ciało do grobowca przy parafialnym kościele we wsi Zabawa.
W trakcie procesu beatyfikacyjnego 6 października 1981 r. przeprowadzono ekshumację i doczesne szczątki Karoliny, złożono w sarkofagu w kruchcie kościoła w Zabawie. 10 czerwca 1987 r. w Tarnowie Jan Paweł II beatyfikował Karolinę. Uroczystym rozpoczęciem kultu bł. Karoliny było przeniesienie relikwii z przedsionka kościoła i złożenie jej w sarkofagu pod mensą głównego ołtarza jej parafialnego kościoła.
