Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Bukowinie Tatrzańskiej

Budowa kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Bukowinie Tatrzańskiej trwała kilkanaście lat. Kościół stawiał góral z Bukowiny Jędrzej Kramarz. Był budowniczym samoukiem, który sam sporządził plany kościoła oraz pracował na budowie. Wyrabiał cegły, murował, wykonywał prace ciesielskie oraz kowalskie. Jest również autorem wystroju wnętrza – zaprojektował ołtarz i wyrzeźbił figury świętych. Budowa została ukończona w 1887 r., lecz dopiero w 1902 r. Bukowina stała się samodzielną parafią. Pierwszym proboszczem został ks. Błażej Łaciak, który zmienił wystrój kościoła. Zachowały się jedynie dwie figury autorstwa Kramarza, które znajdują się w przedsionku. Budowniczy świątyni został pochowany na pobliskim cmentarzu. Znajdują się tam również zbiorowy grób żołnierzy Wojska Polskiego oraz symboliczna mogiła mieszkańców Bukowiny, którzy zginęli podczas pierwszej i drugiej wojny światowej.
Nowy kościół w Bukowinie Tatrzańskiej został zbudowany w latach 1974–1982 w bezpośrednim sąsiedztwie dotychczasowego kościoła, wg projektu krakowskiego architekta Wojciecha Pietrzyka. Poświęcony został w 1982 r., a konsekrowany w 2002 r. Stary kościółek miał zostać rozebrany, ale został wpisany do katalogu zabytków. W 1994 r. został gruntownie odremontowany i parafia w Bukowinie Tatrzańskiej posiada dwa kościoły pw. Najświętszego Serca Jezusowego, stojące koło siebie.
Naprzeciwko nowego kościoła znajduje się willa „Primula”. Jest to pierwsza willa w Bukowinie. Wybudował ją w 1900 r. ks. Walenty Gadowski. Był pasjonatem Tatr, który podchwycił pomysł poety Franciszka Henryka Nowickiego, aby wybudować Orlą Perć. Wytyczył jeden z najbardziej spektakularnych szlaków w polskich Tatrach w dużym stopniu finansując całe przedsięwzięcie z własnych środków.