Wielka Polana

Wielka Polana jest to obszerna, długa łąka w Dolinie Małej Łąki, która niegdyś była polodowcowym jeziorem. Zostało ono jednak zasypana przez stożki napływowe. Miejsce to było od dawna wykorzystywane przez pasterzy. Już w 1593 r. polanę nadał sołtysowi Pieniążkowic Jan Pieniążek. W XIX w. polana została podzielona między kilku właścicieli, którzy wspólnie kosili siano, a potem się nim dzielili. Na początku lat sześćdziesiątych XX w. Tatrzański Park Narodowy wywłaszczył górali i zakończył prowadzenie wypasu. Znajdowało się tu dwadzieścia budynków pasterskich, które zostały rozebrane.
W 1881 r. w szałasie na polanie nocowali Kazimierz i Włodzimierz Tetmajerowie, którzy w rejonie Wielkiej Turni polowali na kozice. Wielka Polana ze względu na swoje niezwykle malownicze otoczenie uważana jest często za najpiękniejszą halę w Tatrach. Dodatkowo jej walory podkreślają rosnące tu kwiaty. Górale mówią, że polana trzy razy w roku zmienia skórę. Najpierw pojawiają się na niej żółte kaczeńce, później białe gęsiówki, na końcu różowe rdesty.