Park Zamkowy w Pieskowej Skale

Park Zamkowy w Pieskowej Skale obejmuje obecnie około 15 ha obszaru otaczającego zamek. Pierwsza wzmianka o parku pochodzi z lat 1557–1558, kiedy zamek odziedziczył Stanisław Szafraniec. Wraz z przebudową gotyckiego zamku na renesansową rezydencję założył ogrody, zwierzyńce i stawy. Pomimo że w XVII i XVIII wieku brak wzmianek o parku i sposobie jego użytkowania, właściciele zamku z pewnością utrzymywali założenie parkowe. W drugiej poówie XIX w. ówcześni właściciele zamku, Mieroszewscy, założyli park krajobrazowy z zachowaną do dziś neogotycką altaną przy głównej alei parku. W pobliskim lesie, włączonym w obręb parku, wytyczono ścieżki i nadano nazwy Fortepian i Parnas okolicznym wzgórzom, a także skałkom Mickiewicza i Chopina. Do 1939 r. park był miejscem wypoczynku pensjonariuszy zamku. Po wojnie uległy zatarciu leśne ścieżki. Obecnie zachowana jest część alejek od strony północnej zamku, w większości jako dojścia do niego. Ozdobą parku są stare okazałe drzewa – buki, modrzewie i jesiony.
Po prawej stronie głównej alei zamkowego parku (idąc od bramy zamku około 500 m.) znajduje się leśna mogiła powstańców z 1863 r. Jest zbiorowym miejscem pochówku 27 powstańców, którzy zginęli walcząc z żołnierzami rosyjskimi w zamku. Na wapiennym skalnym bloku, opatrzonym żelaznym krzyżem, znajduje się granitowa tablica z napisem: MOGIŁA POWSTAŃCÓW/ 1863/ BOHATEROM W HOŁDZIE / ZBoWID 1973//. Opis wyglądu dawnego grobu powstańców zachował się w protokole z dnia 15 VII 1930 r., podpisanym przez delegata Dyrekcji Robót Komunalnych w Kielcach Stefana Mayera i delegata Urzędu gminy Jana Hankiewicza, mieszkańca Pieskowej Skały. Z treści protokołu wynika, że na mogile znajdował się kopiec z kamieni, a na nim ustawiony był krzyż żelazny z Chrystusem i orłem z żelaza lanego. Na orle znajdował się napis „Za ojczyznę 1863 r.”.