Cerkiew św. Dymitra w Szczawniku

Szczawnik (około 900 mieszkańców) jest płemkowską wsią, położoną w dolinie potoku Szczawnik, na wysokości 520–620 m n.p.m., około 7 km na północ od Muszyny. Od północy wznoszą się nad Szczawnikiem zalesione masywy Szczobów (838 m n.p.m.), Kotylniczego Wierchu (1033 m n.p.m.) i Jaworzyny Krynickiej (1114 m n.p.m.), od zachodu Pusta Wielka (1061 m n.p.m.), Czerteż (863 m n.p.m.) i Za Wierch (707 m n.p.m.), od południa i południowego-wschodu Koziejówka (636 m n.p.m.) i Nowińska Góra (710 m n.p.m.).
Wieś została założona w 1575 r. i należała do dóbr Państwa Muszyńskiego. Już w XVI w. osiedlili się tu osadnicy wołoscy (Łemkowie). Przetrwali tu do 1947 r., kiedy zostali wysiedleni w ramach akcji Wisła. W ich miejsce przybyła ludność polska, głównie z północnej i zachodniej części Beskidu Sądeckiego.
Głównym i bardzo atrakcyjnym zabytkiem Szczawnika jest dawna drewniana cerkiew greckokatolicka pod wezwaniem św. Dymitra. Cerkiew znajdowała się w Szczawniku już przed 1624 r. Obecny budynek powstał w 1841 r., prawdopodobnie w wyniku przebudowy poprzedniej świątyni. W latach 1936–1937 we wnętrzu cerkwi wykonano bogatą polichromię o tematyce religijnej i historycznej (m.in. chrzest Rusi, św. Konstanty i św. Helena i in.). Od 1948 r. świątynię przejął kościół rzymskokatolicki.
Cerkiew w Szczawniku architektonicznie jest cerkwią typu zachodnio-łemkowskiego, choć ma nieco nieproporcjonalnie wydłużony kształt (zapewne efekt dziewiętnastowiecznej rozbudowy). Nad jej przedsionkiem, nawą i prezbiterium wznoszą się wieże różnej wysokości z hełmami (baniami) zwieńczone kutymi krzyżami. Prezbiterium zamknięte jest trójbocznie i połączone z zakrystią. We wnętrzu znajduje się ikonostas powstały na przełomie XVIII i XIX w. oraz ołtarze boczne, powstałe w 1729 r., z ikonami Opłakiwania Chrystusa i Przemienienia Pańskiego. Z XVII w. pochodzi ikona Chrystusa Pantokratora w pomieszczeniu ołtarzowym. Z tego samego okresu pochodziła ikona św. Michała Archanioła, przeniesiona z cerkwi do muzeum w Nowym Sączu. Na jednej z wież cerkwi znajduje się dzwon z 1707 r. Przed cerkwią od strony głównej drogi tablice z informacjami o obiekcie i jego zwiedzaniu.
Bezpośrednio za cerkwią bije ocembrowane źródło wody mineralnej, dostępne dla turystów. Smakiem przypomina krynicki Zuber (silny posmak siarkowodoru). W górnej części wsi można jeszcze odnaleźć połemkowskie drewniane spichlerzyki zrębowe.
Za górnym krańcem zabudowy wsi, w miejscu zwężania się doliny powstała w 2008 r. stacja narciarska w oparciu o duży wyciąg krzesełkowy (4-osobowe) i specjalnie zaadaptowany stok opadający z bocznego grzbietu Pustej Wielkiej. Długość wyciągu 1525 m, różnica poziomów 273 m, a przepustowość 2400 os/godz. Od górnej stacji pod grzbietem system wyciągów orczykowych zapewnia połączenie ze stacja narciarską w Wierchomli. Przy dolnej stacji znajduje się bogata infrastruktura narciarka, z zapleczem gastronomicznym i usługowym., turystyczna i gastronomiczna, a także duży parking. Droga w górę doliny zamknięta jest dla ruchu kołowego. Można nią dojechać do Bacówki nad Wierchomlą tylko za zezwoleniem leśnictwa. Natomiast zimą trasa ta jest wykorzystywana do kuligów.