Cerkiew św. Jana Ewangelisty w Muszynce

Nieduża wieś Muszynka (około 500 mieszkańców) położona jest w dolinie górnego biegu rzeki Muszynka, na granicy Gór Leluchowskich (Pasmo Zimnego i Dubnego turystycznie zaliczane do Beskidu Sądeckiego) i Beskidu Niskiego. Przez wieś przebiega droga krajowa nr 75, która prowadzi do leżącego około 3 km na południowy-wschód (na Przełęczy Tylickiej) przejścia granicznego ze Słowacją.
Wieś została założona w 1356 r. na prawie niemieckim przez króla Kazimierza Wielkiego. Pierwotnie należała do królewszczyzny, ale już od 1391 r. do Państwa Muszyńskiego (własność biskupów krakowskich). Zniszczona i wyludniona w czasie najazdu węgierskiego 1474 r. Muszynka została ponownie zasiedlona, głównie przez ludność wołoską (łemkowską) i w XVI w. przeniesiona na prawo wołoskie. Do XVIII w. należała do parafii w pobliskim Tyliczu. W XX w., w okresie międzywojennym, praktycznie 100% mieszkańców stanowili Łemkowie. Funkcjonowała tu czytelnia ukraińska. W 1947 r., w ramach akcji Wisła ludność łemkowska została wysiedlona. W jej miejscu osiedlili się tu Polacy z innych rejonów Beskidu Sądeckiego i Beskidu Niskiego.
W centrum Muszynki, po północno-wschodniej stronie drogi, znajduje się zabytkowa cerkiew greckokatolicka pw. Św. Jana Ewangelisty z XVIII w., zbudowana w miejscu pierwotnego, nieużywanego od czasu osiedlenia Wołochów, kościoła katolickiego. Jej architektura jest przykładem zachodnio-łemkowskiego budownictwa cerkiewnego. Jednonawowa drewniana świątynia posiada wieżę z pochyłymi ścianami zwieńczoną izbicą, a nawę od wschodu zamyka wielobocznie prezbiterium. Nawę przykrywa dach namiotowy, a prezbiterium – trójpołaciowy (obecnie z blaszanym pokryciem). W zwieńczeniu wieży i dachów znajdują się trzy makowice z pozornymi latarniami, makowiczkami i krzyżami. We wnętrzu świątyni zachowało się sporo z pierwotnego osiemnastowiecznego wyposażenia, m.in. kompletny ikonostas z cennymi ikonami, obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, ołtarze boczne z rzeźbami św. Barbary oraz świętych Piotra i Pawła, a także ambona z postaciami ośmiu Ojców Kościoła. Zwraca też uwagę polichromia na ścianach, utrzymana w błękitnej tonacji kolorystycznej.