Pustelnia Pięciu Braci Polaków i Kaplica Św. Marii Magdaleny

Pustelnia Pięciu Braci Polaków i Kaplica Św. Marii Magdaleny są obiektami towarzyszącymi dróżkom kalwaryjskim. Pustelnia Pięciu Braci Polaków (Benedykta, Jana, Izaaka, Mateusza, Krystiana - Polakami byli tylko trzej ostatni) i kaplica św. Marii Magdaleny wybudowane w latach 1616-17 to ostania fundacja Mikołaja Zebrzydowskiego przed jego śmiercią w 1620 r. Prawdopodobnie chciał w niej zamieszkać i spędzić resztę życia. Z pewnością okresowo w niej bywał. Z tego okresu pochodzi obraz św. Michała z Monte Gargano. W pierwszej połowie XVIII w. przez pewien czas mieszkał w pustelni książę Józef Czartoryski, spędzając czas na pokucie i modlitwie. Po Józefie Czartoryskim aż do lat trzydziestych XX w. pustelnię zamieszkiwali tercjanie franciszkańscy. Po II wojnie św. opuszczona pustelnia uległa dewastacji. W ostatnich latach została gruntownie odremontowana i przywrócona do dawnej świetności. Do budowy kaplicy użyto kamienia z ruin zburzonego w 1477 r. zamku barwałdzkiego stojącego na szczycie góry Żar.