Bejs Jakow szkoła ortodoksyjna dla dziewcząt, św. Katarzyny 1/7
Działaczka oświatowa urodzona w 1883 r. w Krakowie w rodzinie chasydzkiej. Naukę podjęła w polskiej szkole powszechnej, gdyż dziewczynki nie mogły uczyć się w żydowskich szkołach. Mając 14 lat ukończyła szkołę i zaczęła pracę jako szwaczka. Uczęszczała na wykłady prowadzone przez polskie działaczki oświatowe. Podczas I wojny światowej wyjechała do Wiednia, tam poznając środowisko żydowskie, postanowiła poświęcić się edukacji dziewcząt. Po powrocie do Krakowa w 1917 r. w swoim mieszkaniu otworzyła szkołę dla młodych Żydówek. W związku z tym, że edukacja religijna dziewczynek była sprzeczna z zapisami Talmudu przekonała przywódców ortodoksyjnych Żydów do uznania szkoły. Łącząc edukację religijną z nowoczesnymi metodami nauczania szybko zyskała uznanie. Zaczęła tworzyć kolejne placówki w całym kraju. W 1937 r. było już 250 Szkół Bejs Jakow. Z powodu braku żydowskich nauczycielek utworzyła 2-letnie seminarium nauczycielskie. Zmarła w 1935 r. Spoczywa na żydowskim cmentarzu przy ul. Jerozolimskiej 14 w Krakowie.
Inne miejsca: mieszkanie (ul. Dietla 9, ul. Orzeszkowa 9), seminarium nauczycielskie (ul. św. Stanisława 10), nagrobna macewa z symboliczną inskrypcją (KL Płaszów).