Akademia Górniczo-Hutnicza, al. Mickewicza 30
Pierwsza kobieta, która uzyskała dyplom magistra inżyniera górnika na Akademii Górniczej w Krakowie (1936 r.). Urodziła się w 1909 r. w Otyni (obecnie Ukraina). Ukończyła Państwowe Gimnazjum Żeńskie w Krakowie. Już jako studentka była asystentką w Zakładzie Geodezji i Miernictwa AG. W latach 1936–1939 pracowała jako inżynier miernik w Biurze Mierniczym i Szkód Górniczych Kopalni Węgla Kamiennego „Walenty-Wawel” w Rudzie Śląskiej. W 1939 r. zatrudniła się w warszawskim wydziale budowlanym Poczty Polskiej. Należała do ZWZ i AK (ps. „Marta”, „Grześ”). Brała udział w powstaniu warszawskim. W swoim mieszkaniu prowadziła punkt sanitarny, ukrywała broń, dokumenty i pieniądze. Trafiła do niemieckiego obozu w Pruszkowie, następnie z nakazu pracy do pralni szpitala w Bielsku-Białej. Po wojnie pracowała w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym w Warszawie (1945–1946) i jako adiunkt w Instytucie Techniki Budowlanej (1946-1975). Przeniosła się do Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Przemysłu Betonów „CEBET”. W 1975 r. przeszła na emeryturę. Zmarła w 2008 r. w Warszawie. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim.
Inne miejsca: Państwowe Gimnazjum Żeńskie (róg ul. Franciszkańskiej 1 i Brackiej 17, ul. Grodzka 62), Akademia Górnicza (ul. Krzemionki 11 i al. Mickiewicza 30).