Jadwiga Jędrzejowska

Park Krakowski

Wybitna tenisistka, należąca do ścisłej światowej czołówki, urodzona w 1912 r. w Krakowie w robotniczej rodzinie. Wspierała finansowo rodziców podając piłki zawodnikom grającym na kortach Akademickiego Związku Sportowego w Parku Krakowskim. Gdy miała 10 lat, ojciec wystrugał jej rakietę z drewna. Szybko dostrzeżono jej talent i przyjęto do AZS (1925 r.). Trenowała z mężczyznami, gdyż zawodniczki nie chciały z nią grać uważając tenis za grę wyższych sfer. W 1931 r. zdała maturę w trybie eksternistycznym. Jako 20-latka po raz pierwszy została mistrzynią Polski (w sumie 27 razy). W 1936 i 1937 r. w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” wybrano ją najlepszym sportowcem Polski. Zyskała sławę za granicą W 1931 r. debiutowała na Wimbledonie, a w 1937 r. zagrała w finale turnieju. W Anglii i USA nazywano ją „Dżed” lub „Dżadża”. Przyjaźniła się z Charlie Chaplinem. Podczas II wojny światowej mieszkała w Warszawie. Odmówiła wyjazdu do zaprzyjaźnionego króla Szwecji Gustawa V. W 1948 r. zamieszkała w Katowicach. Wróciła na kort i nadal nie miała sobie równych. Trenowała kolejne pokolenie. Zmarła w 1980 r. w Katowicach. Spoczywa na cmentarzu Rakowickim.

Inne miejsca: mieszkanie (być może ul. Parkowa 3).