Kamienice – al. Beliny-Prażmowskiego 26, ul. Pawlikowskiego 16
Jedna z pierwszych architektek w Krakowie. Urodziła się w 1902 r. w Drohobyczu w zasymilowanej rodzinie żydowskiej. W 1927 r. ukończyła Wydział Architektury na Politechnice Lwowskiej. Po przeprowadzce do Krakowa pracowała w Dyrekcji Okręgowej Robót Publicznych, następnie w biurze projektowym inż. Kazimierza Kulczyńskiego. W 1932 r. otrzymała koncesję na wykonywanie zawodu budowlanego, a tym samym na samodzielną pracę jako architekt. Pracowała nad przebudową pałacu Krzysztofory. Samodzielnie zaprojektowała kamienice przy al. Beliny-Prażmowskiego 26 oraz ul. Pawlikowskiego 16. W latach 1931-1934 należała do Związku Architektów Województwa Krakowskiego przekształconego w Stowarzyszenie Architektów Rzeczypospolitej Polskiej oraz do Związku Inżynierów Żydów. Po wybuchu II wojny światowej została przeniesiona do getta i niemieckiego obozu pracy i koncentracyjnego w Płaszowie, gdzie zginęła tragiczną śmiercią w 1943 r.
Inne miejsca: mieszkanie (ul. Królewska 48/3, ul. Dunin-Wąsowicza 8/6), pałac Krzysztofory (przebudowa), Związek Architektów Województwa Krakowskiego (ul. św. Jana 11), Związek Inżynierów Żydów w Krakowie, getto (ul. Lwowska i ul. Limanowskiego 19/6), KL Płaszów.