Łazy, wieś w gminie Jerzmanowice-Przeginia położona na terenie Parku Krajobrazowego Dolinki Krakowskie, pomiędzy Doliną Będkowską a Doliną Szklarki jest atrakcyjnym turystycznie miejscem wypadowym w doliny i wąwozy z licznymi skałami wapiennymi, jaskiniami, źródłami krasowymi i zabytkami kultury materialnej. Nazwa Łazy pojawiła się po raz pierwszy w Liber beneficiorum diocesis Cracoviensis Jana Długosza. W XV w. wieś wyodrębniła się z obszaru Będkowic. W rejestrze poborowym z 1581 r. wymienionych jest w Łazach aż dziewięć działów zagrodowej szlachty. Największym majątkiem dysponował wówczas Walenty Świeborowski, który posiadał połowę łanu ziemiańskiego (miał: 5 zagrodników z rolą i 5 bez roli, 4 komorników i 2 rzemieślników), a także był właścicielem młyna.
Początkowo Łazy należały do parafii w Bolechowicach. W 1602 r. bp krakowski Bernard Maciejowski, na prośbę mieszkańców przyłączył Łazy do parafii jerzmanowickiej. Do drugiej połowy XVIII w. Łazy były typową wsią szlachty zaściankowej. Później zaczęły się komasować w rękach coraz mniejszej liczby posiadaczy. Na przełomie XVIII i XIX w. większą część gruntów, folwark i dwór w Łazach posiadała rodzina Miłoszewskich, a w XIX w. kilka pokoleń Jakubowskich. W okresie międzywojennym i do czasu reformy rolnej w 1945 r. majątek ziemski z dworem należał do rodziny Truszkowskich.
Początkowo Łazy należały do parafii w Bolechowicach. W 1602 r. bp krakowski Bernard Maciejowski, na prośbę mieszkańców przyłączył Łazy do parafii jerzmanowickiej. Do drugiej połowy XVIII w. Łazy były typową wsią szlachty zaściankowej. Później zaczęły się komasować w rękach coraz mniejszej liczby posiadaczy. Na przełomie XVIII i XIX w. większą część gruntów, folwark i dwór w Łazach posiadała rodzina Miłoszewskich, a w XIX w. kilka pokoleń Jakubowskich. W okresie międzywojennym i do czasu reformy rolnej w 1945 r. majątek ziemski z dworem należał do rodziny Truszkowskich.