Granica za Zapopradziem

Niespełna kilometr za amfiteatrem w Muszynie Zapopradziu, końcówka alei Zdrojowej skręca w lewo do góry pomiędzy ostatnie wille po polskiej stronie granicy. Niektóre wille mają ciekawa architekturę, pamiętającą lata trzydzieste XX w. Na wprost odchodzi wąska, szutrowa dróżka, która mijając ostania willę, w skos coraz bardziej stromego zbocza opadającego nad Poprad, doprowadza po około 500 m, wśród zagajników i zarośli do schodzącej tu stromo ze zbocza Magury Kurczewskiej (894 m n.p.m.) granicy polsko-słowackiej. Dawniej było tu ogrodzenie, a nawet usypany z ziemi niewielki wał przecinający dróżkę. Obecnie (po traktacie z Schoengen) przejście jest przekopane i otwarte dla ruchu pieszego, rowerowego, narciarskiego. Po słowackiej stronie dróżka sprowadza na rozległą łąkę nad brzegiem Popradu (widoczna jest nad nią kaplica) na wschód od wsi Legnava. Za Popradem po polskiej stronie widoczne są zabudowania rozlewni wody mineralnej „Muszynianka”.