English
Deutsch
Slovenský
49°28'06"N 20°42'14"E
(49.468499, 20.70389)
377 m n. p. m.
Nieduża wieś Głębokie (około 500 mieszkańców) w Beskidzie Sądeckim położona jest na wysokości około 350 m n.p.m., bezpośrednio na wschodnim brzegu Popradu pomiędzy Rytrem a Piwniczną (4,5 km), przy ujściu do Popradu potoku Głęboczanka, naprzeciwko wsi Młodów.
Nazwa wsi ma pochodzić od położenia w głębokiej dolinie. Wspomniana jest już w dokumentach z 1348 r. jako „Glembokie” w akcie lokacji miasta Piwniczna. W 1887 r. wymieniana była jako „Głęboka”. Do lat trzydziestych XX w. w użyciu była też przezwiskowa nazwa wsi „Miechury”, od nazwiska Miechur. Głębokie było przysiółkiem Piwnicznej i wraz z nią własnością królewską (starostwo sądeckie). Od sierpnia 1770 r. znajdowało się w granicach państwa Habsburgów, początkowo w granicach Królestwa Węgierskiego, a od stycznia 1773 r. w Galicji. W 1785 r. wieś włączona została do skarbu cesarskiego, zwanego kamerą. W czasach autonomii galicyjskiej Głębokie należało do gminy miejskiej Piwniczna. W 1887 r. liczyło 24 domy i 137 mieszkańców.
W 1814 r. w wąskiej dolince potoku Głęboczanka pasterz Michał Cięciwa odkrył źródła wody mineralnej. Pierwsze badania tych wód przeprowadził w 1860 r. dr Onufry Trembecki (lekarz zdrojowy ze Szczawnicy). Zbadał on skład chemiczny 4 źródeł, m.in. zdroju zwanego później „Kinga”. W 1882 r. prof. chemii Uniwersytetu Lwowskiego dr B. Radziszewski dokonał analizy chemicznej źródeł, określając je jako szczawy wodorowo-węglanowo-sodowo-wapniowo-magnezowe. Od 1877 r. właściciel F. Jadek zajął się zagospodarowaniem i eksploatacją źródeł. Obudowano je kamienną cembrowiną i wybudowano nad nimi solidny drewniano-murowany budynek. Kuracjusze leczyli się tutaj na własną rękę, gdyż nie było lekarza zdrojowego. Jeszcze w 1914 r. butelkowaną wodę rozwożono w bliższej i dalszej okolicy. W 1934 r. pożar i wielka powódź w zniszczyły ujęcie. Źródła zagospodarowano ponownie dopiero w 1971 r. (3 odwierty) i zadaszono pijalnię. Jednak niedozorowana, została z czasem zdewastowana.
Od 2007 r. restaurowaniem zdewastowanego źródła zajęło się Stowarzyszenie Kobiet na Rzecz Rozwoju Wsi Młodów (obecnie Stowarzyszenie Młodów-Głębokie). Dzięki dotacjom z Funduszu Kropli Beskidu wokół ujęć wody wykonano roboty ziemne, poszerzono drogę dojazdową i wybudowano minipijalnię odtwarzając pięć studni. Teren wokół źródeł św. Kingi zagospodarowano tak, by mogły się tam odbywać imprezy lokalne, promujące historię, kulturę i tradycję regionu. Od tej pory do źródła wody mineralnej św. Kinga w Głębokiem ustawiają się spore kolejki po zalecane, szczególnie w chorobach układu trawiennego, wody magnezowo-wapniowe.
Nazwa wsi ma pochodzić od położenia w głębokiej dolinie. Wspomniana jest już w dokumentach z 1348 r. jako „Glembokie” w akcie lokacji miasta Piwniczna. W 1887 r. wymieniana była jako „Głęboka”. Do lat trzydziestych XX w. w użyciu była też przezwiskowa nazwa wsi „Miechury”, od nazwiska Miechur. Głębokie było przysiółkiem Piwnicznej i wraz z nią własnością królewską (starostwo sądeckie). Od sierpnia 1770 r. znajdowało się w granicach państwa Habsburgów, początkowo w granicach Królestwa Węgierskiego, a od stycznia 1773 r. w Galicji. W 1785 r. wieś włączona została do skarbu cesarskiego, zwanego kamerą. W czasach autonomii galicyjskiej Głębokie należało do gminy miejskiej Piwniczna. W 1887 r. liczyło 24 domy i 137 mieszkańców.
W 1814 r. w wąskiej dolince potoku Głęboczanka pasterz Michał Cięciwa odkrył źródła wody mineralnej. Pierwsze badania tych wód przeprowadził w 1860 r. dr Onufry Trembecki (lekarz zdrojowy ze Szczawnicy). Zbadał on skład chemiczny 4 źródeł, m.in. zdroju zwanego później „Kinga”. W 1882 r. prof. chemii Uniwersytetu Lwowskiego dr B. Radziszewski dokonał analizy chemicznej źródeł, określając je jako szczawy wodorowo-węglanowo-sodowo-wapniowo-magnezowe. Od 1877 r. właściciel F. Jadek zajął się zagospodarowaniem i eksploatacją źródeł. Obudowano je kamienną cembrowiną i wybudowano nad nimi solidny drewniano-murowany budynek. Kuracjusze leczyli się tutaj na własną rękę, gdyż nie było lekarza zdrojowego. Jeszcze w 1914 r. butelkowaną wodę rozwożono w bliższej i dalszej okolicy. W 1934 r. pożar i wielka powódź w zniszczyły ujęcie. Źródła zagospodarowano ponownie dopiero w 1971 r. (3 odwierty) i zadaszono pijalnię. Jednak niedozorowana, została z czasem zdewastowana.
Od 2007 r. restaurowaniem zdewastowanego źródła zajęło się Stowarzyszenie Kobiet na Rzecz Rozwoju Wsi Młodów (obecnie Stowarzyszenie Młodów-Głębokie). Dzięki dotacjom z Funduszu Kropli Beskidu wokół ujęć wody wykonano roboty ziemne, poszerzono drogę dojazdową i wybudowano minipijalnię odtwarzając pięć studni. Teren wokół źródeł św. Kingi zagospodarowano tak, by mogły się tam odbywać imprezy lokalne, promujące historię, kulturę i tradycję regionu. Od tej pory do źródła wody mineralnej św. Kinga w Głębokiem ustawiają się spore kolejki po zalecane, szczególnie w chorobach układu trawiennego, wody magnezowo-wapniowe.
