Czartak

Czartak to przysiółek Mucharza bezpośrednio graniczący ze Świnną Porębą. Nazwa Czartak pochodzi od stojących tu ruin karczmy (zajazdu) zwanej Czartakiem. Karczma stała na skrzyżowaniu głównej drogi ze ścieżką prowadzącą do nieistniejącej dziś stacji kolejowej Mucharz i do leśniczówki. Karczmę opisywał Emil Zegadłowicz w swoim utworze "Uśmiech". W pobliżu Czartaka od 1899 r. przebiegała jednotorowa linia kolejowa łącząca Trzebinię z Suchą, którą rozebrano w latach 1988-1992 w związku z przyszłą budową zbiornika wodnego "Świnna Poręba". W okresie międzywojennym przy stacji kolejowej w Czartaku istniał skład drzewa, który miał osobną bocznicę kolejową, założoną w 1931 r. Odbywała się tu spedycja drzewa do kopalń węgla na Śląsku. Skład drzewa i istniejący stary tartak należał do Zarządu Lasów Dóbr Żywieckich arcyksiążęcej rodziny Habsburgów. Tuż przed samą II wojna światową Habsburgowie wybudowali tu siedzibę zarządu (przeniesioną z Makowa Podhalańskiego). Siedziba składała się z dwóch budynków willowych i zabudowań gospodarczych. W okresie II wojny światowej mieściły się tu niemieckie punkty graniczne, ponieważ na Skawie przebiegała granica między Generalnym Gubernatorstwem a III Rzeszą. Po wojnie w kompleksie tych budynków mieściło się nadleśnictwo i leśnictwo lasów po wywłaszczeniu Habsburgów. Obecnie teren dawnego tartaku i budynków leśnictwa zajmuje żwirownia z przedsiębiorstwa robót drogowych Zakładu Produkcji Pomocniczej w Świnnej Porębie.