Eliaszówka

Eliaszówka (1020 m n.p.m.) jest wyniosłym szczytem, ale o stosunkowo płaskim wierzchołku, dominującym we wschodniej części grzbietu granicznego pomiędzy przełęczą Obidza, a doliną Popradu. Z turystycznego punktu widzenia (od strony polskiej) grzbiet Eliaszówki zaliczany jest do Beskidu Sądeckiego (Pasmo Radziejowej), natomiast topograficznie może być zaliczana do ciągnących się już na Słowacji Gór Lubowelskich (Lubovelska Vrchovina). Stoki północne opadają w stronę doliny potoku Czercz, zachodnie, po stronie słowackiej, do doliny Lipnika, natomiast ze stoku południowo-wschodniego początek bierze również słowacki potok Eliaszówka (Eliášovka).
Na północnych stokach usytuowany jest ośrodek narciarski Sucha Dolina, zaś na południowym zboczu, na polanie Zvir, w łemkowskiej wsi Litmanova, znajduje się Sanktuarium Matki Bożej Litmanowskiej będące celem licznych pielgrzymek. Tutaj, w niedużej szopie pasterskiej, w latach 1990–1995, 13-letniej Katce i 12-letniej Ivetce ukazywała się Matka Boża.
Dawniej stoki Eliaszówki (1020 m n.p.m.) były znacznie bardziej bezleśne, trawiaste i służyły jako pastwisko. Widoki ze szczytu były też znacznie bardziej rozległe. Obecnie wierzchołek Eliaszówki zarósł już lasem, młodnikiem i kępami jałowca i jest praktycznie pozbawiony widoków. Sporo polan pozostało jeszcze na słowackich stokach, ale i one stopniowo zarastają lasem. Trzeba więc szukać dogodnego miejsca aby obejrzeć widoki.
W czasie II wojny światowej okolice Eliaszówki i przełęczy Obidza były popularnym miejscem przekraczania granicy przez kurierów.