English
Deutsch
Slovenský
Na wierzchołek Sarniej Skały (1377 m n.p.m.) prowadzi ślepy szlak z Czerwonej Przełęczy (1301 m n.p.m.), który na ostatnim odcinku pokonuje niewielki prożek skalny. Ciekawostką przyrodniczą tego miejsca jest niewyjaśnione dotąd obniżenie górnej granicy lasu o około 100 m. Przypuszcza się, że jest to spowodowane niekorzystnymi warunkami klimatycznymi, wywołanymi bliskością północnej ściany Giewontu (1894 m n.p.m.). Mimo to hipotezy, że jest to układ nienaturalny, stworzony przez człowieka, nie da się wykluczyć. Z wierzchołka Sarniej Skały roztacza się ciekawy widok na północną ścianę Giewontu na południu i kotlinę zakopiańską na północy.
Na Sarniej Skale występuje wiele gatunków roślin wapieniolubnych. Szarotka alpejska jest rośliną trwałą, pokrytą w całości drobnymi włoskami, które nadają jej charakterystyczny srebrzysty odcień. Ze względu na swój nietypowy kształt nazywana była również przez górali kocimi łapkami lub sukienikiem. Osiąga wysokość do 20 cm. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Występuje jedynie na podłożu bogatym w węglan wapnia. Najczęściej rośnie na półkach i w szczelinach skalnych, od regla dolnego po piętro halne. W Polsce występuje jedynie w Tatrach. Jedyne znane jej stanowisko z Pienin, nie jest najprawdopodobniej pochodzenia naturalnego. Na Słowacji rośnie również w Małej i Wielkiej Fatrze, w Niżnych Tatrach i w Słowackim Raju. Szarotka alpejska jest jedną z najwcześniej chronionych roślin w Polsce. Potrzeba jej ochrony została zapisana już w statucie Towarzystwa Tatrzańskiego w 1880 roku. Szarotka stała się jednym z najbardziej rozpoznawanych roślinnych symboli Tatr i jest popularnym motywem zdobniczym wielu pamiątek z Podhala.
Ostróżka tatrzańska należy do grupy endemitów zachodnio-karpackich. Jest to roślina trwała, tworząca grube kłącze, z którego wyrasta ulistniona łodyga. Osiąga wysokość do 60 cm. Kwitnie od lipca do sierpnia. Kwiaty mają barwę jasnofioletową i tworzą złożone kwiatostany. Ostróżka tatrzańska jest głównie związana z podłożem wapiennym i występuje w ziołoroślach i na piargach. Jest to roślina trująca. Oprócz Tatr można ją zobaczyć na Choczu, w Małej Fatrze i Niżnych Tatrach.
Goryczka Klusjusa jest rośliną trwałą, tworzącą niewielką różyczkę. Wystaje z niej cienka łodyga, zakończona dużym ciemnofioletowym kwiatem. Goryczka Klusjusa osiąga wysokość do 10 cm. Kwitnie od maja do czerwca. Rośnie od regla dolnego po piętro halne, na podłożu bogatym w węglan wapnia, najczęściej na półkach skalnych. W Polsce występuje jedynie w Tatrach. Jest objęta całkowitą ochroną.
Pierwiosnek łyszczak jest rośliną trwałą, z różyczką liściową, z której wyrasta bezlistna łodyga zakończona kwiatostanem. Kwiaty są zawieszone na szypułkach i występują od kilku do kilkunastu na każdej łodydze. Osiąga wysokość do 25 cm. Kwitnie od kwietnia do czerwca. Rośnie na podłożu bogatym w węglan wapnia, na pólkach skalnych, od regla dolnego po najwyższe szczyty wapienne Tatr. W Polsce poza Tatrami występuje również w Pieninach.
Fiołek alpejski jest rośliną rosnącą w murawach naskalnych, w szczelinach skalnych, tylko na wapieniu, w piętrze hal, również w piętrze kosodrzewiny. Ma cienkie kłącze zakończone różyczkami liściowymi. Z każdej różyczki wyrastają kwiaty o pięciu fioletowych płatkach. Wysokość całej roślinki waha się od 4 do 6 cm. Fiołek alpejski jest rośliną żywicielską gąsienicy motyla dostojki pales, spotykanego na wysokościach od ok. 1400 do 2000 m n.p.m.
Na Sarniej Skale występuje wiele gatunków roślin wapieniolubnych. Szarotka alpejska jest rośliną trwałą, pokrytą w całości drobnymi włoskami, które nadają jej charakterystyczny srebrzysty odcień. Ze względu na swój nietypowy kształt nazywana była również przez górali kocimi łapkami lub sukienikiem. Osiąga wysokość do 20 cm. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Występuje jedynie na podłożu bogatym w węglan wapnia. Najczęściej rośnie na półkach i w szczelinach skalnych, od regla dolnego po piętro halne. W Polsce występuje jedynie w Tatrach. Jedyne znane jej stanowisko z Pienin, nie jest najprawdopodobniej pochodzenia naturalnego. Na Słowacji rośnie również w Małej i Wielkiej Fatrze, w Niżnych Tatrach i w Słowackim Raju. Szarotka alpejska jest jedną z najwcześniej chronionych roślin w Polsce. Potrzeba jej ochrony została zapisana już w statucie Towarzystwa Tatrzańskiego w 1880 roku. Szarotka stała się jednym z najbardziej rozpoznawanych roślinnych symboli Tatr i jest popularnym motywem zdobniczym wielu pamiątek z Podhala.
Ostróżka tatrzańska należy do grupy endemitów zachodnio-karpackich. Jest to roślina trwała, tworząca grube kłącze, z którego wyrasta ulistniona łodyga. Osiąga wysokość do 60 cm. Kwitnie od lipca do sierpnia. Kwiaty mają barwę jasnofioletową i tworzą złożone kwiatostany. Ostróżka tatrzańska jest głównie związana z podłożem wapiennym i występuje w ziołoroślach i na piargach. Jest to roślina trująca. Oprócz Tatr można ją zobaczyć na Choczu, w Małej Fatrze i Niżnych Tatrach.
Goryczka Klusjusa jest rośliną trwałą, tworzącą niewielką różyczkę. Wystaje z niej cienka łodyga, zakończona dużym ciemnofioletowym kwiatem. Goryczka Klusjusa osiąga wysokość do 10 cm. Kwitnie od maja do czerwca. Rośnie od regla dolnego po piętro halne, na podłożu bogatym w węglan wapnia, najczęściej na półkach skalnych. W Polsce występuje jedynie w Tatrach. Jest objęta całkowitą ochroną.
Pierwiosnek łyszczak jest rośliną trwałą, z różyczką liściową, z której wyrasta bezlistna łodyga zakończona kwiatostanem. Kwiaty są zawieszone na szypułkach i występują od kilku do kilkunastu na każdej łodydze. Osiąga wysokość do 25 cm. Kwitnie od kwietnia do czerwca. Rośnie na podłożu bogatym w węglan wapnia, na pólkach skalnych, od regla dolnego po najwyższe szczyty wapienne Tatr. W Polsce poza Tatrami występuje również w Pieninach.
Fiołek alpejski jest rośliną rosnącą w murawach naskalnych, w szczelinach skalnych, tylko na wapieniu, w piętrze hal, również w piętrze kosodrzewiny. Ma cienkie kłącze zakończone różyczkami liściowymi. Z każdej różyczki wyrastają kwiaty o pięciu fioletowych płatkach. Wysokość całej roślinki waha się od 4 do 6 cm. Fiołek alpejski jest rośliną żywicielską gąsienicy motyla dostojki pales, spotykanego na wysokościach od ok. 1400 do 2000 m n.p.m.
