Bradowiec

Bradowiec (770 m n.p.m.), zalesiony szczyt na wschodnich krańcach Beskidu Sądeckiego, w południowej części grzbietu Szalonego (832 m n.p.m.), ciągnącego się od Huzarów (864 m n.p.m.) nad Krynicą w stronę Powroźnika, znajduje się w części grzbietu rozdzielającej doliny Muszynki (od południowego-wschodu) i potoku Szczawiczne – wschodniego dopływu Kryniczanki.
Na przedwojennych mapach Bradowiec (770 m n.p.m.) nie miał nazwy, a na podszczytowym wypłaszczeniu, po południowo-zachodniej stronie głównego wierzchołka istniał zamieszkały przez Łemków przysiółek Mirjancze. Po wysiedleniach Łemków w 1947 r. osiedle Mirjancze przestało istnieć, a na nowych mapach nazwę szczytu utworzono od krótkiego potoku Bradowiec, spływającego spod grzbietu do doliny Muszynki. Polana, na której było osiedle, dawno zarosła lasem, przez co szlak niebieski prowadzący grzbietem Bradowca (770 m n.p.m.) jest zupełnie pozbawiony widoków. Na północno-wschodnich stokach Bradowca (od strony Tylicza) znajduje się kompleks narciarski z 4 wyciągami orczykowymi. Z górnej stacji tych wyciągów jest ciekawy widok na południowy-wschód, m.in. poprzez obniżenie Przełęczy Tylickiej (683 m n.p.m.) na najwyższą w polskiej części Beskidu Niskiego Lackową (997 m n.p.m.) i równie kształtny słowacki Busov (1002 m n.p.m.).