Magurka Ponikiewska (Królewizna)

Magurka Ponikiewska jest kulminacją odchodzącego na wschód ramienia Gronia Jana Pawła II. Na Magurce ramię rozwidla się na dwa grzbiety, przez które prowadzą szlaki turystyczne: w kierunku północno-wschodnim żółty szlak do Czartaka (przysiółek Ponikwi) i w kierunku wschodnim zielony szlak do Jamnika. Nazwa Magurka została nadana prawdopodobnie w XVI wieku przez pasterzy wołoskich, przybyłych z Bałkanów, którzy osadzali się na terenie Beskidów zakładając wsie, m.in.: Rzyki, Kaczynę, Ponikiew, Koziniec. Na austriackich mapach z połowy XIX w. pojawiła się nazwa Królowa Wyżna, a później Królewizna. Poprawną nazwą (historyczną) jest Magurka, a dodane określenie Ponikiewska odróżnia ją od wielu Magurek w Beskidach. Ze szczytu góry doskonale widoczna jest dolina Ponikiewki z zabudowaniami Ponikwi, którą zamyka od zachodu Gancarz (798 m n.p.m.), a na północy aż po horyzont rozciągają się pasemka Pogórza Wielickiego i Śląskiego. Na południowym zboczu Magurki znajduje się niewielki przysiółek Jaszczurowej - Polana.