Luboń Mały

Luboń Mały jest toponimem obejmującym kilkukilometrowej długości odcinek grzbietu, od rejonu „zakopianki” po mało wybitną kulminację (889 m n.p.m.), określaną tym mianem na mapach turystycznych. Ponad parkingiem na przy „zakopiance” jest granica wsi Naprawy (powiat suski) i Skomielnej Białej (powiat myślenicki). Znajduje się tutaj grupa domów letniskowych oraz punkt widokowy, z daleką panoramą obejmującą na horyzoncie Tatry oraz Pasmo Babiogórskie. W 1939 r. strategicznie usytuowany rejon Lubonia Małego, pozwalający na kontrolę skrzyżowania w Skomielnej Białej oraz drogi do Jordanowa, zamierzano ufortyfikować budując 21 żelbetonowych schronów bojowych, odpornych na ostrzał artylerii polowej. Miały się w nich znajdować działa, armaty przeciwpancerne i karabiny maszynowe. W rejonie domów letniskowych miała znajdować się druga, górna linia schronów. Prace rozpoczęto ok. 3 tygodnie przed wybuchem wojny, lecz zdołano wykonać jedynie niektóre wykopy pod fundamenty obiektów (są one widoczne m.in. przy niebieskim szlaku, wychodzącym z Naprawy). 3 września na stokach Lubonia Małego walkę obronną stoczył 10 pułk strzelców konnych (10 Brygada Kawalerii płk. dypl. Stanisława Maczka). Niemcy atakując od Rabki zaczęli obchodzić linię obrony. Do kontrataku skierowano m.in. kompanię czołgów „Vickers”, której interwencja uratowała pułk przed odcięciem od reszty ugrupowania.