Góra Parkowa

Niezbyt wysoka Góra Parkowa (741 m n.p.m.), ale o regularnym trójkątnym kształcie, jest kulminacją położoną bezpośrednio na wschód od centrum Krynicy. Od prawie dwóch wieków ma wyraźnie parkowy charakter i nie tylko dla krynickich kuracjuszy jest doskonałym terenem spacerowym prawie w centrum miasta. Sam park został założony w 1810 r. Do dziś zachował się pierwotny układ ścieżek. Na wypłaszczonym wierzchołku znajduje się górna stacja kolejki linowo-terenowej, która prowadzi z północnego krańca krynickiego deptaku.
Kolejka linowo-terenowa na Górę Parkową powstała przed II wojną światową z inicjatywy profesora Akademii Rolniczej z Krakowa Edwarda Chodzickiego. Przy okazji wytyczania trasy kolejki terenowej zmodernizowano cały Park Zdrojowy: poszerzono ścieżki, zasadzono egzotyczne drzewa, wykonano przecinki odsłaniające widoki itp. Pierwsi kuracjusze i turyści wyjechali kolejka na Górę Parkową 17 grudnia 1937 r. W otwarciu uczestniczyła wdowa po Marszałku – Aleksandra Piłsudska. Krynicka kolejka była wtedy drugim tego typu obiektem w Europie. Na trasie długości 642 m pokonuje ona 142 m różnicy wzniesień.
Dodatkową atrakcją i miejscem rozrywki jest znajdująca się w pobliżu górnej stacji kolejki wysoka wieża z tzw. „Rajskimi ślizgawkami” (zjazd krętymi rynnami). Tu także duża i chętnie odwiedzana restauracja „U Babci Maliny”.
W pogodny dzień ze szczytu Góry Parkowej roztacza się malownicza panorama wschodniej części Beskidu Sądeckiego i zachodniej Beskidu Niskiego, a przy dobrej widoczności – Tatr.
W rejonie szczytu i na zboczach jest wiele ciekawych atrakcji krajoznawczych, przyrodniczych, pamiątek historycznych, a także współczesnych urządzeń rekreacyjnych i zaplecze gastronomiczne. Stokami Góry Parkowej prowadzi dydaktyczna ścieżka przyrodnicza.
Na północnym stoku góry, nad doliną Palenicy zachowały się dwie dziewiętnastowieczne drewniane altany nazwane: „Wanda” i „Marzenie”.