Maczuga Herkulesa

Maczuga Herkulesa, wyróżniająca się w krajobrazie swą oryginalną, formą jest najbardziej osobliwą skałką na terenie Ojcowskiego Parku Narodowego. Jest ona imponującym efektem działania wody, powietrza i wietrzenia chemicznego. Osadzona cieńszym końcem na niewielkim spłaszczeniu zwanym Fortepianem osiąga wysokość około 25 m. Szczyt skałki, trudny do zdobycia został osiągnięty trzykrotnie w okresie międzywojennym (w latach: 1933, 1935, 1936). Pierwszego wejścia dokonał w lipcu 1933 r. Leon Witek z Katowic i upamiętnił postawieniem na szczycie metalowego krzyża o wys. 2 m. Ludowa nazwa skały, Sokolica, lub Sokola Skała związana jest z legendą podawaną przez mieszkańców pobliskiej Wielmoży: Pewnego razu więźniowi trzymanemu w wieży zamkowej w Pieskowej Skale Pan obiecał wolność jeśli przyniesie mu jedno z piskląt z gniazda znajdującego się na szczycie niedostępnej skały. Więzień długo myślał nad sposobem zrealizowania tego życzenia, aż wreszcie zasnął. Wówczas nadleciała gromada starych sokołów, które uniosły go na skałę, a po zabraniu pisklęcia przeniosły z powrotem na dół i dzięki temu odzyskał wolność.