Rezerwat Dolina Racławki

Rezerwat Dolina Racławki o powierzchni 473,0 ha, położony jest między Dubiem a Racławicami. Jest to rezerwat leśny obejmujący dolinę potoku Racławka oraz kompleksy leśne na wierzchowinie, sięgające po sąsiednią dolinę Szklarki. Obok Ojcowskiego Parku Narodowego jest to najcenniejszy rezerwat leśny na Wyżynie Krakowskiej. Występują tu starodrzewia należące do 6 zespołów leśnych. Północne zbocza porasta buczyna karpacka z górskimi gatunkami roślin w runie (m.in. żywiec gruczołowaty, paprotnik kolczysty, przetacznik górski). Nasłonecznione skaliste zbocza doliny porasta ciepłolubna buczyna naskalna, mająca tu największe i najlepiej wykształcone płaty spośród wszystkich stanowisk na Wyżynie Krakowskiej. W runie ciepłolubnych buczyn występują liczne gatunki storczyków, a także stanowisko obuwika, wawrzynka wilcze łyko i lilii złotogłów. W dolinie występują zespoły leśne grądu, buczyny kwaśnej, boru mieszanego i łęgu olszowego. Na skałkach spotyka się małe płaty kserotermicznych zarośli z bogatą florą ciepłolubną. Rezerwat rozpoczyna się u wideł potoków Szklarka i Racławka. Jest ciekawy zarówno pod względem krajobrazowym jak i geologicznym. Najładniejszy 4 km odcinek doliny leży tuż za wsią Dubie. Strome, wysokie zbocza (100–120 m) pokryte prawie w całości lasem grądowym i bukowym, urozmaicają widoczne w górnych partiach skałki z wapieni jurajskich, poniżej natomiast, z wapienia węglowego. Powyżej parkingu w Dolinie Racławki nad potokiem, znajduje się odkrywka martwicy wapiennej z licznymi odciskami roślin. Wąskim dnem doliny o charakterze wąwozu płynie bystra i kręta Racławka, zwana w górnym biegu, za wsią Paczułtowice Czubrówką. Z główną doliną łączą się dolinki boczne – skaliste wąwozy: od wschodu dolina Żarska i wąwóz Stradnina w pobliżu którego bije źródło Bazana, od zachodu wąwóz Zbrza z kamieniołomem dolomitów (najstarszych geologicznych skał widocznych na powierzchni w obszarze krakowskim).