Rezerwat Okopy Konfederackie

Rezerwat Okopy Konfederackie znajduje się u nasady bocznego ramienia odchodzącego od grzbietu granicznego na wschodnich krańcach Gór Leluchowskich, a rozdzielającego źródłowe potoki Muszynki (w prostej linii niespełna 2 km na południowy-zachód od Przełęczy Tylickiej 683 m n.p.m.). Jest to rezerwat krajobrazowo-historyczny, założony w 1963 r. na powierzchni 2,62 ha, chroniący okopy wzniesione przez konfederatów barskich. Obóz konfederatów barskich powstał w tym miejscu na przełomie 1768/69 r. z inicjatywy marszałka sieradzkiego Józefa Bierzyńskiego. Pierwszy wymarsz wojsk z obozu miał miejsce w kwietniu 1769 r. w kierunku Piwnicznej. Oddziały konfederackie stoczyły tam zwycięską potyczkę z wojskami rosyjskimi. Pod koniec maja 1769 r. oddziały konfederackie pod dowództwem Piotra Stadnickiego ponownie wyruszyły z obozu, kierując się na Lwów. Już w drodze dowództwo nad nimi przejął Kazimierz Pułaski. W lipcu 1769 r. na stanie kadrowym obozu było już 10 marszałków (z większości województw południowej i środkowej Polski) i został on nazwany „Obozem Koronnym”. Miejsce to spełniało rolę punktu zbornego dla wracających z walk konfederatów. W styczniu 1770 r. dokonano tutaj wyboru Jana Paca na Marszałka Wielkiego Księstwa Litewskiego. W lipcu tegoż roku w obozie przebywał Kazimierz Pułaski, który wkrótce udał się z wojskami konfederackimi pod Blechnarkę. Po przegranej bitwie konfederacja barska zaczęła chylić się ku upadkowi.
Do dziś w zalesionym już terenie zachowały się wyraźne ślady obwarowań ziemnych. Czołowa ściana (wał) fortyfikacji znajdowała się od strony północno-wschodniej. Oprócz zarysu wałów w pobliżu okopów znajduje się kapliczka wzniesiona w 1939 r. z fundacji ks. Włodzimierza Mochnackiego oraz drewniany krzyż. Na południe od zarysów obozu, przy żółtym szlaku, na skraju zarastającej młodnikiem polanki znajduje się tablica pamiątkowa z mapą poglądową okopów konfederatów barskich i informacją o rezerwacie.