Kościół parafialny Matki Bożej Szkaplerznej w Głębowicach

Kościół parafialny Matki Bożej Szkaplerznej w Głębowicach jest jednym z najstarszych kościołów drewnianych. Pierwsze wzmianki o parafii pochodzą z pierwszej połowy XIV w. (1326 r.). W Głębowicach była już wtedy murowana kaplica dworska w stylu gotyckim. Dzisiaj pełni ona funkcję zakrystii. Kościół parafialny pochodzi z 1518 r. Wtedy wybudowano również wieżę o konstrukcji słupowej, pierwotnie kwadratową, z pochyłymi ścianami. W drugiej połowie XVIII w. wieża została obudowana nową konstrukcją, prawie pionową, zwieńczoną blaszanym dachem. W dzwonnicy zawieszone są trzy dzwony, z których jeden oznaczony jest datą 1506 r. i podobizną, prawdopodobnie, Matki Bożej Częstochowskiej. W okresie reformacji kościół był zajęty na zbór kalwiński, do 1659 r. Wtedy to bp krakowski Mikołaj Oborski dokonał ponownej konsekracji. W XVIII i XIX w. do kościoła dobudowano dwie kaplice boczne: św. Tytusa oraz Najświętszego Serca Pana Jezusa. W prezbiterium umieszczony jest późnorenesansowy ołtarz główny z barokowym obrazem Matki Bożej wręczającej szkaplerz św. Szymonowi Stockowi. Wizerunkowi towarzyszą drewniane figury św. Barbary i św. Katarzyny. Sklepienie zdobią freski ukazujące Matkę Bożą i św. Jana pod krzyżem, Chrystusa Zmartwychwstałego, wizerunki czterech ewangelistów i doktorów Kościoła. Do najstarszych elementów wystroju kościoła należy także barokowa chrzcielnica z 1658 r. oraz barokowy obraz „Koronacja Matki Bożej przez Trójcę Świętą w niebie". W słup bramy ogrodzenia kościelnego w 1854 r. wmurowano najstarszą w regionie płytę nagrobną z rzeźbionym wizerunkiem rycerza Jakuba Gierałtowskiego (zmarłego w 1546 r. sędziego oświęcimskiego). Kościół parafialny Matki Bożej Szkaplerznej w Głębowicach stał się ośrodkiem kultu maryjnego. Już przed II wojną światową istniał zwyczaj pielgrzymowania do Głębowic, gdzie wierni przyjmowali szkaplerz.