Wiadomo, że jeden z poprzednich kościołów nosił wezwanie Aniołów Stróżów. Kościół ten wybudowany został przed 1659 r. a istniał jeszcze w 1748 r. Obecny kościół został wzniesiony w 1855 r. z inicjatywy ks. D. Klimaszewskiego. Poświęcenia kościoła dokonał biskup tarnowski Józef Alojzy Pukalski w 1862 r. Kościół był dwukrotnie uszkodzony w wyniku działań wojennych, po raz pierwszy w 1915 r. (odbudowany w latach 1916–1918) oraz ponownie w 1945 r. (odnowiony w 1947 r.).
Jest to świątynia wzniesiona w stylu eklektycznym z elementami nawiązującymi do baroku, murowana z cegły z użyciem kamienia. Posiada korpus jednonawowy, z węższym prezbiterium zamkniętym półkoliście, do którego od zachodu przylega piętrowa zakrystia. Wnętrze nakryte jest stropem żelbetowym. W elewacji frontowej jest trójkondygnacyjna wieża czworoboczna, nakryta baniastym hełmem na osi. Nad wejściem głównym znajduje się płaskorzeźba Trójcy Świętej, po bokach półkoliście zamknięte wnęki z rzeźbami świętych. Dach jest dwuspadowy, kryty blachą, z wieżyczka na sygnaturkę.
Na wyposażenie świątyni składają się neobarokowe ołtarze z XIX i XX w., w tym ołtarz główny z rzeźbionym krucyfiksem w polu głównym, ujętym w dwie pary kolumn, dwa ołtarze boczne, w jednym z nich obraz Trójcy Świętej, malowany przez Grünera oraz neobarokowa ambona, nakryta baldachimem.