Przybysławice

Przybysławice, wieś w gminie Zielonki, sąsiadująca z Korzkwią, położona jest częściowo w otulinie Ojcowskiego Parku Narodowego, przy drodze nr 794 na odcinku z Krakowa do Skały. W XV w. wieś należała do Stanisława Oraczewskiego herbu Szreniawa, którego potomkowie związani byli z Przybysławicami do końca XVIII w. Pomimo posiadanych majątków w wielu miejscowościach, przedstawiciele tej gałęzi rodziny podpisywali się Oraczewscy z Przybysławic. Według dokumentów z XVII w. Przybysławice w tym czasie należały do Ługowskich z siedzibą na zamku korzkiewskim i były w składzie tzw. klucza korzkiewskiego. Kolejnymi właścicielami klucza wsi byli Jordanowie. Michał Jordan był łowczym koronnym, mianowanym w 1704 r. przez Augusta II Mocnego, który podobno gościł na korzkiewskim zamku podczas swoich polowań. Pod koniec XVIII w. właścicielami klucza wsi (Korzkiew, Biały Kościół, Brzozówka, Garliczka, Grębynice, Januszowice, Maszyce, Prądnik i Przybysławice) stali się Wodziccy, a po nich Sedlmayerowie. Po III rozbiorze Polski Przybysławice znalazły się pod zaborem rosyjskim. Klucz wsi został później rozparcelowany. Po odzyskaniu niepodległości (1918 r.), w okresie II Rzeczypospolitej Przybysławice należały do gminy Cianowice powiatu olkuskiego, województwa kieleckiego. W pierwszych latach po zakończeniu II wojny światowej w Przybysławicach wybudowano dom ludowy z dużą salą wyposażoną w scenę teatralną. W 1947 r. rozpoczął w niej działalność amatorski teatr, cieszący się popularnością mieszkańców okolicznych wsi. W wyniku przebudowy i rozbudowy domu ludowego, przeprowadzonej w latach 2003–2005 powstał nowoczesny obiekt z biblioteką, czytelnią, kawiarenką internetową oraz klimatyzowaną, wielofunkcyjną salą przeznaczoną na imprezy kulturalne, który oddano do użytku 5 sierpnia 2006 r. W centrum wsi znajduje się krzyż przydrożny z 1913 r.