English
Deutsch
Slovenský
Jaskinia Mylna znajduje się w Dolinie Kościeliskiej w masywie Raptawickiej Turni. Udostępniona jest do ruchu turystycznego. Nie posiada sztucznego oświetlenia. Długość korytarzy Jaskini Mylnej wynosi około 1300 m (udostępnione jest tylko 300 m). Twórcą nazwy jest Jan Gwalbert Pawlikowski, który chciał w ten sposób podkreślić jej skomplikowaną sieć korytarzy. Jest to jaskinia pozioma tworząca silnie rozwinięty labirynt. W 1945 r. miał tu miejsce śmiertelny wypadek. Zabłądził w niej ks. Józef Szykowski, którego ciało odnaleziono dopiero dwa lata później. Obecna ścieżka turystyczna jest jednokierunkowa i wyprowadza z jaskini drugim, sztucznym otworem. Początkowy, krótki korytarz doprowadza do miejsca nazywanego Oknami Pawlikowskiego, z których roztacza się malowniczy widok na górną część Doliny Kościeliskiej. Do tego miejsca latarka nie jest konieczna. Wewnątrz jaskini od głównej ścieżki odchodzą dwie, osobno oznakowane ślepe odnogi, które doprowadzają do sal położonych po bokach głównej trasy. W jednym miejscu wewnątrz jaskini oraz na podejściu założono łańcuchy ułatwiające pokonanie jej trudniejszych fragmentów. Dojście do otworu Jaskini Mylnej z dna Doliny Kościeliskiej zajmuje ok. 15 minut.
Studniczek tatrzański jest zaliczany do troglobiontów, tzn. organizmów przystosowanych do życia w jaskiniach. Jest niewielkim skorupiakiem, osiągającym wielkość do 16 mm. Żyje w wodach podziemnych, w ciemności, dlatego też nie ma oczu, a jego ciało pozbawione jest pigmentu. Został odkryty przez Augusta Wrześniowskiego, który odnalazł tego skorupiaka w dwóch tatrzańskich studniach. W Tatrach studniczka zlokalizowano dopiero w 1950 r. Jego „powtórnym” odkrywcą był Kazimierz Kowalski, który trafił na skorupiaka w Jaskini Miętusiej. Później odkryto go jeszcze w jaskiniach: Zimnej, Mroźnej, Mylnej oraz w Lodowym Źródle i Olczyskim Wywierzysku. Studniczek tatrzański uznawany jest za relikt trzeciorzędowy.
Po drodze do Jaskini Mylnej leży Jaskinia Obłazkowa. Z dna Doliny Kościeliskiej prowadzą do niej znaki czerwone. Mimo, że długość jej korytarzy wynosi około 120 m, dla zwiedzających udostępnione jest tylko około 20 m, ponieważ korytarze są niskie i wymagają czołgania. Jaskinia Obłazkowa powstała w wyniku rozpuszczenia skał wapiennych przez wody Potoku Kościeliskiego, kiedy dno doliny leżało na takiej wysokości, na jakiej dziś znajduje się wejście do jaskini.
Studniczek tatrzański jest zaliczany do troglobiontów, tzn. organizmów przystosowanych do życia w jaskiniach. Jest niewielkim skorupiakiem, osiągającym wielkość do 16 mm. Żyje w wodach podziemnych, w ciemności, dlatego też nie ma oczu, a jego ciało pozbawione jest pigmentu. Został odkryty przez Augusta Wrześniowskiego, który odnalazł tego skorupiaka w dwóch tatrzańskich studniach. W Tatrach studniczka zlokalizowano dopiero w 1950 r. Jego „powtórnym” odkrywcą był Kazimierz Kowalski, który trafił na skorupiaka w Jaskini Miętusiej. Później odkryto go jeszcze w jaskiniach: Zimnej, Mroźnej, Mylnej oraz w Lodowym Źródle i Olczyskim Wywierzysku. Studniczek tatrzański uznawany jest za relikt trzeciorzędowy.
Po drodze do Jaskini Mylnej leży Jaskinia Obłazkowa. Z dna Doliny Kościeliskiej prowadzą do niej znaki czerwone. Mimo, że długość jej korytarzy wynosi około 120 m, dla zwiedzających udostępnione jest tylko około 20 m, ponieważ korytarze są niskie i wymagają czołgania. Jaskinia Obłazkowa powstała w wyniku rozpuszczenia skał wapiennych przez wody Potoku Kościeliskiego, kiedy dno doliny leżało na takiej wysokości, na jakiej dziś znajduje się wejście do jaskini.
