Jordanów

Nieduże miasteczko (ponad 5000 mieszkańców) położone na prawym brzegu Skawy, u południowo-zachodnich podnóży Beskidu Makowskiego. Jordanów został założony na tzw. surowym korzeniu, na obszarze dawnej wsi Malejowa, przez kasztelana krakowskiego Wawrzyńca Spytka Jordana z Zakliczyna, na mocy przywileju króla Zygmunta Augusta z 1564 r. Już w 1576 r. przez małżeństwo córki Wawrzyńca Jordana przeszedł w ręce Zebrzydowskich. Król Stefan Batory nadał miastu przywilej jarmarków (głównie handel bydłem oraz płótnem). Później właścicielami byli Makowieccy i Sierakowscy. W 1656 r. przez Jordanów przejeżdżał, uciekając przed Szwedami, król Jan Kazimierz. W 1884 r. przez południowe przedmieścia (nad Skawą) przeprowadzono odcinek kolejowej linii transwersalnej Chabówka – Sucha Beskidzka. W pierwszych dniach września 1939 r. Jordanów był ośrodkiem oporu 10 Brygady Kawalerii Zmotoryzowanej pod dowództwem płk. Stanisława Maczka (podobnie jak pobliska Wysoka). Za zasługi w wojnie obronnej 1939 r. miasto otrzymało Order Krzyża Grunwaldu. Na ryneczku w centrum miasta krzyżują się szlaki: czerwony (Główny Szlak Beskidzki), który przychodzi tu od zachodu z Pasma Policy, na wschód w stronę Rabki, z dalekobieżnym niebieskim, który na północ zmierza stąd w Pasmo Koskowej Góry, a na wschód do Naprawy i w Pasmo Lubonia Wielkiego. W rynku stoją dwa eklektyczne budynki projektu znanego architekta Jana Sasa-Zubrzyckiego: dawna siedziba sądu grodzkiego z 1908 r. i ratusz (z narożną wieżyczką) z 1911 r., a przed nim figura św. Jana Nepomucena z XVIII w. W pobliżu rośnie „dąb wolności” posadzony tu 21 maja 1919 r. oraz jest głaz z tablicą pamiątkową poświęconą pamięci żołnierzy poległych pod Jordanowem 2 września 1939 r. Na południe od rynku, przy prowadzącej do stacji PKP ul. Kolejowej (w pobliżu czerwonego szlaku) znajduje się okazały neogotycki, ceglany kościół parafialny Trójcy Przenajświętszej z 1913 r. również projektu Jana Sasa-Zubrzyckiego Wewnątrz wiele obrazów i rzeźb pochodzących z poprzedniej świątyni (XVI i XVII w.). W głównym ołtarzu słynący łaskami wizerunek Matki Bożej z Dzieciątkiem zwany Matką Bożą Trudnego Zawierzenia. Ok. 300 m dalej na południe, również przy szlaku – ciekawy budynek dawnego zajazdu „Poczekaj” z XVIII w.