Stołowa Góra

Stołowa Góra należy do zespołu ostańcowych wzniesień – skałek górnojurajskich wapieni, otoczonych głównie bukowymi lasami (m.in. zespoły buczyn sudeckiej i ciepłolubnej). Pośród nich wytyczony jest niebieski szlak dydaktyczny Stołowej Góry. Projektowane jest utworzenie rezerwatu przyrody „Stołowa Góra o powierzchni 229 ha. obszar ten charakteryzuje się dużą ilością oryginalnych w kształtach ostańców zbudowanych z górnojurajskich wapieni, a zgrupowanych w obrębie trzech rozdzielonych obniżeniami wzniesień: Maniakówka (ostatnio przygotowanej do wspinaczki skałkowej), Pod Wieżą i Ostra Góra. W obrębie skał występuje 11 jaskiń, m.in. Jaskinia Błotna o długości 140 m i głębokości 42 m, Jaskinia Lodowa o długości 30 m, Jaskinia Pod Porzeczką, długości 67 m i deniwelacji 15 m, posiadająca formę szczelinowatego wąwozu, częściowo nakrytego stropem ze skalnych bloków. Zróżnicowana rzeźba terenu, warunki mikroklimatyczne panujące w obrębie skał oraz różne rodzaje gleb zadecydowały o powstaniu mozaiki leśnych zbiorowisk. Nasłonecznione, południowe stoki wzniesień zajmuje ciepłolubna buczyna naskalna z licznymi gatunkami roślin kwiatowych w runie, m.in. storczykami. W dolnych partiach dominuje uboga kwaśna buczyna niżowa, ustępująca wyżej buczynie sudeckiej z żywcem dziewięciolistnym oraz rosnącą na stromych stokach miesiącznicą trwałą. Na zboczach o ekspozycji północnej, najbardziej chłodnych i wilgotnych, spotyka się reliktowe płaty jaworzyny górskiej z rosnącą wśród skał chronioną paprocią – języcznikiem zwyczajnym. Natomiast w obniżeniach, wypełnionych utworami polodowcowymi, na których wykształciły się gleby bielicowe porastają ubogie bory sosnowe i mieszane.