Dubne

Dubne, niewielka wioska połemkowska (uhryńska), mająca obecnie zaledwie około 50 mieszkańców, położona jest w dolince potoku o tej samej nazwie, w pobliżu jego ujścia do granicznego potoku Smereczek. Nazwa wsi Dubne, jak i położonego ponad źródłami potoku szczytu Dubne (904 m n.p.m.), pochodzi od łemkowskiego określenia dębu. Wieś założył w 1603 r. biskup krakowski Bernard Maciejowski i wchodziła ona w skład Państwa Muszyńskiego. Zasiedlili ja na prawie wołoskim Łemkowie (Uhryńcy) rozwijając na południowym zboczach Zimnego (918 m n.p.m.)i Dubnego (904 m n.p.m.) gospodarkę pasterską. Jeszcze w 1943 r. Dubne liczyło ponad 300 mieszkańców (wszyscy wyznania greckokatolickiego). W 1947 r., w ramach akcji Wisła, większość Łemków wysiedlono.
W Dubnem, wśród łąk na wschodnim zboczu dolinki znajduje się malownicza cerkiew greckokatolicka pw. św. Michała Archanioła (obecnie kościół rzymskokatolicki). Wybudowana została na przełomie XVII/XVIII w. W obecnej postaci jest po odbudowie po pożarze w 1863 r. Również wyposażenie cerkwi (ikonostas) pochodzi z końca XIX w. Drewniana konstrukcja z trzema równomiernie wznoszącymi się kopułami wyraźnie nawiązuje do klasycznego stylu cerkwi zachodnio-łemkowskiej. Zarówno przez znawców tematu jak i turystów cerkiew w Dubnem zaliczana jest do najładniejszych na Sądecczyźnie.