Zamek w Korzkwi

Pierwotny gotycki zameczek w Korzkwi, na skalistym wzgórzu wybudował w połowie XIV w. Jan z Syrokomli (pierwszy starosta ojcowski). Był to czworoboczny stołp rycerski (wieża mieszkalna) z dziedzińcem otoczonym murem z bramą od strony południowej. W XV w. do tarczowego muru dobudowano dwie czworoboczne baszty. Kolejne przebudowy w XVI i XVII w. umocniły dojście do bramy dodatkowym murem i zwodzonym mostem. Również od XVI w. trwała przebudowa gotyckiego zamku na renesansową rezydencję o cechach obronnych. W tym okresie zamek oraz dobra korzkiewskie należały kolejno do Krupków, patrycjuszy krakowskich, Zborowskich i Ługowskich herbu Lubicz, którzy w 1587 r. byli świadkami rozbicia pod Korzkwią wojska arcyksięcia Maksymiliana Habsburga (pretendenta do tronu polskiego) przez oddział hetmana Jana Zamoyskiego. W drugiej połowie XVII w. dobra korzkiewskie wraz z zamkiem, zniszczonym potopem szwedzkim (1655–57) przeszły, w drodze koligacji rodzinnych, w ręce Jordanów herbu Trąby. Michał Jordan, wojewoda bracławski, przebudował zamek po zniszczeniach wojennych. Jego syn Adam w 1755 r. sprzedał zamek. Kupili go Wesselowie, a w 20 lat później Wodziccy, którzy przeprowadzili się do dworku u stóp popadającego w ruinę zamku. Po parcelacji w 1897 r. majątek korzkiewski kupiły dwie rodziny: Gustinianich i Guzińskich. Guzińscy utrzymali swoją część do lat pięćdziesiątych XX w., do momentu kiedy cały majątek upaństwowiono. W 1997 r. ruiny zamku wraz z parkiem podworskim odkupił od gminy Zielonki Jerzy Donimirski, architekt, potomek po kądzieli rodziny Wodzickich. Obecnie zamek, dzięki prowadzonym pracom renowacyjnym, zaadaptowany został na kameralny hotel oraz przestronne sale bankietowe.