Lodowe Źródło

Lodowe Źródło jest to jednym z największych źródeł krasowych w Tatrach. Odwadnia obszar około 17 km2, w tym największe tatrzańskie jaskinie, znajdujące się w masywie Czerwonych Wierchów. Górale nazywali je Żelaznym Źródłem, gdyż używano jego wody do napędzania maszyn górniczych, znajdujących się na Starych Kościeliskach. Służył do tego specjalny pomost, którym woda spływała w kierunku polany. Woda wypływająca z wywierzyska ma temperaturę 4,5⁰C, a jego wydajność wynosi około 400 l/s przy średnim stanie wody.
W 1875 r. Towarzystwo Tatrzańskie wybudowało w pobliżu Lodowego Źródła altanę, której nadano imię Seweryna Goszczyńskiego. Po wybudowaniu gospody na polanie Stare Kościeliska przez hr. Władysława Zamoyskiego altanę przeniesiono w górę doliny, w rejon wylotu Doliny Smytniej. Przetrwała tam do lat dwudziestych XX w., kiedy została rozebrana przez Polskie Towarzystwo Tatrzańskie.
Wywierzyskami nazywane są w Tatrach źródła krasowe o bardzo dużej wydajności, nawet do kilkuset litrów wody na sekundę. Powstają tam, gdzie woda wędrująca podziemnymi korytarzami wytworzonymi w skałach przepuszczalnych, dociera do szczelin uskoków lub skał, które są dla wody nieprzepuszczalne. Wówczas zostaje ona zmuszona do wypłynięcia na zewnątrz. Lodowe Źródło znajduje się w miejscu, gdzie woda spotyka nieprzepuszczalne warstwy łupków reglowych.