Jaskinia w Diablej Dziurze

Jaskinia w Diablej Dziurze o długości 107 m i głębokości 15 m położona jest na południowych stokach Diablej Góry (382 m n.p.m). Jest osobliwością, nie tylko w skali regionalnej. Posiada naturalny charakter jaskini krasowej, wykształconej w kruchych wapieniach triasu, co z uwagi na charakter tej skały, jest rzadkością. Mimo ogólnie poziomego rozwinięcia jest jednak trudno dostępna z uwagi na wąskie i niskie korytarze. Może być także niebezpieczna z powodu spękanych stropów i ścian.
Diabla Góra (382 m n.p.m) i leżąca tuż obok (od strony północnej) Stoskowa (363 m n.p.m.) są ostańcowymi wzniesieniami, zbudowanymi z wapieni triasowych. Zbocza obu wzniesień porastają zespoły buczyny sudeckiej, buczyny niżowej oraz ciepłolubnej buczyny storczykowej z licznymi okazami buka o wieku 150–200 lat. Łącznie stwierdzono tu występowanie około 250 gatunków roślin naczyniowych, w tym 18 gatunków chronionych, m.in. storczyków, głównie buławnika, kruszczyka szerokolistny i żłobika koralowego, także lilii złotogłów, orlika pospolitego, wilżyny ciernistej, czosnku skalnego. Bogate florystycznie wzniesienia tworzą swoistą enklawę pośród rozległych otaczających je terenów piaszczystych (wydmowych) pokrytych ubogimi borami sosnowymi. Stąd też projektowane jest objęcie obu wzgórz, na powierzchni około 14 ha, ochroną rezerwatową, a także stworzenie szlaku spacerowo-dydaktycznego.
W pobliżu znajduje się Podlesie (obecnie dzielnica miasta Bukowno), w rejonie którego 4.05.1863 r. (powstanie styczniowe) stoczył zwycięską potyczkę z rosyjską jazdą oddział płka Józefa Miniewskiego, który dzień wcześniej przekraczał graniczny kordon w rejonie posterunku Ćwięk.