Dolina Będkowska

Dolina Będkowska jest jedną z siedmiu, wchodzących w skład Parku Krajobrazowego Dolinki Krakowskie i należy do najcenniejszych dolin jurajskich na Wyżynie Krakowskiej. Na tym stosunkowo niewielkim obszarze występują niemal wszystkie zjawiska krasowe. Główna dolina i jej boczne odnogi miejscami mają charakter wąwozów i jarów, a w innych rejonach, łagodnych lub stromych stoków pokrytych lasem mieszanym. Na wschodnim stoku wznoszą się potężne grupy skał, m. in. Brama Będkowska, Piekielna Brama, Czarcie Wrota i razem z Sokolicą, najwyższą skałą o pionowych ścianach, stanowią popularny teren wspinaczkowy.. Na Sokolicy, usytuowanej w środkowej części Doliny Będkowskiej, na wprost bocznego Wąwozu Przecówki i Brandysowej, znajduje się obszerny trójkątny taras, odcięty od strony wierzchowiny poprzecznym okopem, świadczący o istnieniu tutaj grodziska (system ścianowy), datowanego przez badaczy na VIII–IX w. U podnóża Sokolicy w Dolinie Będkowskiej znajduje się tzw. Brandysówka –- gospodarstwo agroturystyczne i pole namiotowe – baza polskich wspinaczy skałkowych.
Wywierzysko zwane Źródłem Będkówki (pomnik przyrody) oraz okoliczne źródła krasowe dają początek potokowi Będkówka, który płynie na pewnym odcinku bardzo bystro, pokonując próg skalny zbudowany z martwicy wapiennej. W skałach znajdują się liczne groty i jaskinie, m.in. Jaskinia Łabajowa i Jaskinia Nietoperzowa (znana z odkryć archeologicznych). Dolina Będkowska charakteryzuje się bogatą fauną ptaków, związanych ze środowiskiem skalnym: opocznik białorzytka, pustułka, kopciuszek, na potokiem zaś pluszcz, pliszka górska oraz zimorodek.