Zespół Klasztorny Sióstr Serafitek w Oświęcimiu

Zespół Klasztorny Sióstr Serafitek w Oświęcimiu stanowi wschodnią pierzeję Placu Tadeusza Kościuszki. Składa się z: kościoła Matki Bożej Bolesnej, klasztoru oraz budynku Domu Pomocy Społecznej, prowadzonego przez siostry.
Kościół i klasztor odgradza od ulicy dość wysoki mur, spoza którego od strony placu widać zachodnią ścianę szczytową kościoła. Kościół postawiono w latach 1897–99. Początkowo, „z powodu ubóstwa sióstr”, budowę rozpoczął na własny koszt bielski architekt Paweł Müller. Kościół MB Bolesnej jest niewielkim budynkiem wzniesiony w stylu neogotyckim, z nietynkowanej cegły, opięty przyporami, z przedsionkiem od strony zachodniej i prezbiterium z absydą po stronie wschodniej, przykryty dwuspadowym dachem zwieńczonym sygnaturką.
Jednonawowe wnętrze kościoła ze sklepieniem krzyżowo-żebrowym jest otynkowane i pomalowane na biało. W przedsionku, po lewej stronie, umieszczono nagrobek Matki Założycielki Zgromadzenia – Marii Małgorzaty Łucji Szewczyk. Wewnątrz kościoła, w prezbiterium, znajduje się piękny neogotycki ołtarz główny z końca XIX w., a po bokach, w nawie, symetrycznie ustawione ołtarze boczne z wizerunkami św. Franciszka z Asyżu i św. Antoniego z Padwy. Rzeźba Piety w ołtarzu głównym, pochodzi z początku XX w., a witraże – z 1950 r. Najstarszy obiekt klasztoru sióstr serafitek, wzniesiony w 1895 r., połączony jest z kościołem parterową przewiązką. Po północnej stronie świątyni znajduje się secesyjno-modernistyczny budynek z lat 1905–10. Od wschodu i zachodu budynki otacza sad i ogród klasztorny.