Polski
English
Deutsch
Złockie jest płemkowską wsią położoną w dolinie Złockiego Potoku, w pobliżu jego połączenia z potokiem Szczczwnik. Jest sołectwem w gminie Muszyna, oddalonym od centrum miasta Muszyna o około 4 km. W południowej części, już bliżej ujścia potoku Szczawnik do Popradu, znajduje się ciąg dwudziestowiecznej zabudowy kurortu Muszyna – Złockie, z domami wczasowymi, sanatoriami i pensjonatami pamiętającymi czasy PRL. Wzdłuż drogi i potoku jest ciąg spacerowo-rekreacyjny. Tu także, za zachodnim brzegiem Złockiego Poptoku, na polance w dolince małego lewego dopływu, w okresie wakacyjnym funkcjonuje studencka baza namiotowa Muszyna – Złockie.
Wieś Złockie lokowano w XVI w. na prawie wołoskim. Należała do Państwa Muszyńskiego i już wtedy, podobnie jak w sąsiednim Szczawniku, osiedliła się tu ludność łemkowska. Łemkowie zostali wysiedleni z tego terenu w 1947 r. w ramach akcji Wisła.
W rejonie obniżenia grzbietu Jaworzyna Krynicka – Nowińska Góra, pomiędzy Złockim Potokiem a potokiem Jastrzebik występują motety, czyli suche eskalacje dwutlenku węgla. Mofeta im. Prof. Henryka Świdzińskiego, znajdująca się w Złockiem koło Muszyny (przy granicy z Jastrzębikiem) jest pomnikiem przyrody nieożywionej, chronionym prawem od 1998 r. Jest to największa i najefektowniejsza w Polsce i rzadko spotykana w Europie sucha ekshalacja dwutlenku węgla. Znajduje się w dnie bagnistego koryta Złockiego Potoku. Wypływ CO2 ma miejsce częściowo pod pokrywą wody i dlatego jest dobrze widoczny. Na powierzchni około 25 m2, w kilkunastu punktach, wydobywają się nieustannie ze zmienną częstotliwością różnej wielkości bąble CO2.
W miejscu najbardziej intensywnego wypływu CO2, w dnie potoku, znajdują się zasilające go źródła wód mineralnych. Są to szczawy wodorowęglanowo – wapniowo – magnezowe, żelaziste. Rdzawożółte błoto, bulgoczące wokół mofety kontrastuje z porastającą je intensywnie zieloną, niskopienną roślinnością. Mofeta ta została odkryta w 1938 r. przez prof. Henryka Świdzińskiego, geologa Akademii Górnioczo-Hutniczej w Krakowie. Mofeta jest udostępniona do zwiedzania poprzez schodki i mostki oraz tablice informacyjne.
Wieś Złockie lokowano w XVI w. na prawie wołoskim. Należała do Państwa Muszyńskiego i już wtedy, podobnie jak w sąsiednim Szczawniku, osiedliła się tu ludność łemkowska. Łemkowie zostali wysiedleni z tego terenu w 1947 r. w ramach akcji Wisła.
W rejonie obniżenia grzbietu Jaworzyna Krynicka – Nowińska Góra, pomiędzy Złockim Potokiem a potokiem Jastrzebik występują motety, czyli suche eskalacje dwutlenku węgla. Mofeta im. Prof. Henryka Świdzińskiego, znajdująca się w Złockiem koło Muszyny (przy granicy z Jastrzębikiem) jest pomnikiem przyrody nieożywionej, chronionym prawem od 1998 r. Jest to największa i najefektowniejsza w Polsce i rzadko spotykana w Europie sucha ekshalacja dwutlenku węgla. Znajduje się w dnie bagnistego koryta Złockiego Potoku. Wypływ CO2 ma miejsce częściowo pod pokrywą wody i dlatego jest dobrze widoczny. Na powierzchni około 25 m2, w kilkunastu punktach, wydobywają się nieustannie ze zmienną częstotliwością różnej wielkości bąble CO2.
W miejscu najbardziej intensywnego wypływu CO2, w dnie potoku, znajdują się zasilające go źródła wód mineralnych. Są to szczawy wodorowęglanowo – wapniowo – magnezowe, żelaziste. Rdzawożółte błoto, bulgoczące wokół mofety kontrastuje z porastającą je intensywnie zieloną, niskopienną roślinnością. Mofeta ta została odkryta w 1938 r. przez prof. Henryka Świdzińskiego, geologa Akademii Górnioczo-Hutniczej w Krakowie. Mofeta jest udostępniona do zwiedzania poprzez schodki i mostki oraz tablice informacyjne.
